her şey iz bırakır yaşamda. Yaşanmış hiç bir şey yok olmaz, başka boyutta varlığını sürdürür. Bu kıpır kıpır umut çocukluğumdan kalma, bu yürek çırpıntısı ilkgençlik yıllarımdan, bu kanayan yara giden sevgiliden. Bu sabır, hep gülen bir ihtiyarın armağanı. Bu öfke bitmemiş bir kavgadan, bu toz eylül fırtınalarından kalma. Ölmez hiçbir şey. Her şey değişir, dönüşür birbirine. Hayaller ölmez, hayalkırıklığına dönüşür. Korkular idealler olur ya da erdemler. Küçük suçlar büyük yalanlar olur sonunda kendimizi bile inandırdığımız, doğru diye adlandırdığımız. Sevgi nefrete döner, korkuya, güvensizliğe ya da şehveti sevgi kılığına sokarız. Bencillik mantığın elbiselerini giyer. Acılardan bal eyleriz de ama. Tutsaklığımız bizi başkalarının kurtarıcısı yapar. Yaralarımız hekim yapar bizi, kusurlarımız öğretmen. Karanlığı görürüz, ışık saçmaya başlarız, susku çığlığa dönüşür... Oyun çamuru eksilmez, küçülmez, ellerimizde şekil değiştirir
emegıne saglık can cok guzel bı yazıydı tesekkurler paylastıgın ıcın aramıza hoş geldın can paylasımlarının devamını dılerım sevgıyle kal.....
Yaralarımız hekim yapar bizi, kusurlarımız öğretmen. Karanlığı görürüz, ışık saçmaya başlarız, susku çığlığa dönüşür... Oyun çamuru eksilmez, küçülmez, ellerimizde şekil değiştirir BİR "HOŞGELDİN" DE BENDEN
