ÖZELEŞTİRİ gül derlemeyi bilmezdi bizim çocukluğumuz türkülerde dinlediği kadarıyla tanıdı pembeyi adam gibi sevmeyi sevdiği için ölmeyi duyduysa bir kaç masaldan hepsi o... bastığımız kaldırım taşı dipsiz bir karanlıktı slogan gibi çıkardı postallarımızın gıcırtısı sevdalanmak ayıptı vakit yoktu anasını satayım öyle bellemiştik yüreğimizden inanmasakta bütün kızlar bizim bacımızdı hesap soracak vurguncudan tefeciden intikam alacaktık işbirlikçiden kim ne derse desin değişecekti bu düzen bu uğurda girmediysen kavgaya adam sayılmazdın ne mahallende ne okulda aç kalmak en kalitesizini içmek cigaranın racondandı arta kalan yaşamın burjuva özentisi yumruklaşmış ellerimizde tırnaklarımız avcumuzu parçalarken 'güneşi zap edeceğiz, güneşin zaptı yakın' derken, kollarımız ne kadar gergin yüreğimiz ne kadar büyüktü sonra biz büyüdük büyüdükçe yüreğimizi küçülttük 'yaşamın farkına varın'dediler bizim yerimize düşüneneler öyle uygun gördüler acemi olduğumuzdan bu kirli dünyada kimimiz yitip gittik çarpık sevdalarda para kazanmanın erdeminden söz eder olduk kaybettiğimize inandığımız günleri yakalamak için olsa gerek emekle terleyeceğini düşlediğimiz ellerimize tutuşturulan yeşil yada kırmızı kağıtlarla yetindik ve anladık ki sevgilim biz birbirimizi hiç sevmemişiz ortasını çoktan geçtik şimdi ömrün bir parça şiir bir parça türkü nasırlaşmış yüreklerimizi açabilecekmi belki yanlıştı belki göremiyoduk olmazı ama doğru olan bir şey vardı sonuna kadar insandı yüreğimiz zulme direnecek kadar delikanlı bastığımız yeri titretecek kadar karalı ve kendimiz dışında herkese insaflı hangimiz özlemiyoz şimdi o yoksul kaldırımları olmadı olmadı biliyorumda bu intikam bizi çoktan aşmadımı işte yeniden başladık üstelik savaştıklarımızı tanıdık şimdi ayrı gibi dursakta ayrı ayrı yollarda biliyorum dostlar gönlümüz hala aynı kulvarda Tayfun Talipoğlu
