gece trenlerine binerken içime garip bir hüzün çöker, il den ile geçen bir gece, yeni yeni ışıklar, şehire girerken aydınlanır ortalık, rahatlarsın, fakat şehirden uzaklaşınca ışıklarla mesafe açıldıkca: Garip bir his, sanki o şehire bidaha dönmicekmişim gibi bir his, veya bir güvensizlik belkide huzurun ilk adımı bilemiyorum işte... Tam karşımda uyuyan bir insan, yüz ifadesi neyi anlatıyor diye düşündüğüm anlar oldu. .. Nere gidiyorsun acaba, ailen kim? kimsin... Tunellere girerken kulağım tıkanır, camdan kendimi görürüm, güya büyük bir marifet... anlamak zorunda değilsiniz canlar saçmaladım belki, ama böyle geceler yaşadım
