Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır , Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor , Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini , Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim , Senden kopardım çiçeklerin en solmazını , Toprakların en bereketlisini sende sürdüm , Sende tattım yemişlerin cümlesini . Desem ki sen benim için , Hava kadar lazım , Su kadar mübarek , Nimettensin ,nimettensin ! Desem ki ... İnan bana sevgilim inan , Evimde şenliksin , bahçemde bahar , Ve soframda en eski şarap . Ben sende yaşıyorum , Sen bende hüküm sürmektesin . Bırak ben söyleyeyim güzelliğini , Rüzgarlarla , nehirlerle, kuşlarla beraber . Günlerden sonra bir gün , Şayet sesimi fark edemezsen , Rüzgarların , nehirlerin , kuşların sesinden , Bil ki ölmüşüm . Fakat yine üzülme , müsterih ol , Kabirde böceklere ezberlettim güzelliğini , Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede , Hatırla ki mahşer günüdür , Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum ... Cahit Sıtkı TARANCI
emeğine sağlık can bu şiiri okuduğumda lise döneminde yaptığımız şiir dinletiisi geldi aklıma ordaki duyguyu tekrar yaşadımm bu şiiri tekrar hatırlattığın için çok saoll...
