Kurşun rengi bir geceye takıldı kanadım Önüme dökülen yıldızları toplayamadım Anlayacağın uzanamadım umutlara... Yıldız dediğin nedir ki? Nedir ki umut dediğim ? Karanlık içindeki yıldızdı umut ! Ama gündüz ismi yoktu yıldızların... Yıldıza yıldız demek için geceyi Umudu beklemek için umutsuzluğu seçtim. Hani varken değeri bilinmez ya sevgilerin Elleri soğuk gelir ya yıllanmış sevgilinin... Vazgeçtim artık yıldız toplamaktan Ala şafaktır her yıldızın sonu Yıldız ne işe yarar Bir çift göz yoksa yanımda bakacak. Gecenin üstüne yürürken Binlerce tohum serpilir içime bilir misin? Bilirsin elbet benim bile bilmediğim binlerce acıyı Senin saçlarına kelebekler konar kuşlar can çekişir. Binlerce umut kolayca ölür mü ? Sökülmez mi ciğeri umudu ölen insanın ? SEN SANIRSIN Kİ İNSAN SEVDASINI İÇİNE GÖMER BENİM SEVDALARIMSA SEVDA GİBİDİR İNSANI GÖMER ! Beklemek kadar kalmışsa bir sevgi Ve sadece özlem besliyorsa içindeki yetimi Kaçacak yerin kalmamışsa yani... İşte hayat burada hayat olmuştur senin için. Dağlar yıkılır sular kurur içinde... Bir düşün ! Nasıl da seni korkutan kapkara bir kabus oluvermiştir O güzelim düşün. Sonra ölüme anlam vermeye çalışırsın anlamsızca... Binlerce kurşun sıkasın gelir içindeki uçurumlara ! Sen bir dost ararsın elini tutacak nafile ! Yoktur Eli yaşadığın diyarda insanların... Vazgeçeli birkaç satır oldu yıldız toplamaktan... Bir kumaş üstüne yıllar önce işlenmiş bir oya gibiydi Bir emekti sevdam ! Kendimden geçişimdi Umuda uzanırken yere düşüşümdü Kalkamayışımdı Hiç duymadığım türküleri duyurmaktı Türkü türkü yaşamaktı seni... Ama vazgeçeli birkaç satır oldu artık yıldız toplamaktan... Vazgeçtim bu sevdadan... Ulaş Kandemir
