Yokluğun bela diye kazılırken Odamın kör karanlığına Ve çılgınca dolaşırken ruhum seni bulme umuduyla Ve geceler ki; Kederin en beter hali Ben deniz feneri olurum Yapayalnız Gözlerim hep uzak ufuklarda Deniz köpük köpük olmuşken Ve nefretini vuruken kumsala Ben martı olurum gökyüzünde Maviye sevdalı, Ve rüzgar Söküp alırken tenimden kokunu Kaybetmişken senden son kalanı Ben kardelen olurum Bir dağ başında,yalnız ve asi Kabus olmuşken uykularım Üstüme yıkılmışken tüm korkular Sokaklar çıkılmaz olmuşken Ben cesaret olurum Yürek dolusu... Kalmamışken cesaret verecek kimse Bir dost eli yokluğunda Muhtaçken bir tatlı söze Ve kırık tebessüme Ben şarap olurum kadehde Tesellisiyle kıpkızıl Ve biliyorum ki, bir gün Cesaret galip geldiğinde Bu karmaşık savaşta Yok olduğunda tüm korkuların Ve bittiğinde çelişkilerin Ben sevgi olacağım, yüreğinde Ölümsüz ve Sımsıcak
