bundan asırlar önce. bir genc varmış sevdigiyle uzxak düşmüşler. ve çocuk sevdiğinin yolunu bekler olmuş her gece penceresinden en parlak yıldızı bulup ona şiirler okurmuş sevgisini dile getirmeye çalışırmış. sevdiğinin yerine. bir kaç gün sonra yine en parlak yıldızı bulmuş sevgisini dile getirmeye başlamış. yıldız bunu görünce şaşırmış can kulağıyla dinlemiş her sözünü her hecesini. sonunda çocuk göz yaşları içinde içeri girmiş. yıldız şaşkınlık içinde kalır. ne yapacagını şaşırır. farkında bile olmadan yıldız çocuga aşık olmuştur. ertesi gün yine tekrarlanır sonra bir daha bir daha der iken. yıldız iyice bağlanır çocuga. her gece çocuk gelince penceresine bütün gücüyle parıldar ben burdayım aşkım dermişçesine ve çocugun söylediği sevgi sözlerini dinler. ve bir gün çocuk yine penceresine gelir gök yüzüne şöyle bir bakar en parlak yıldızı arar gözü ve yine bulur. anlatır sevgisini dilinin döndüğünce. ama artık isyanı başlar. gözünden yaşlar dökülür. yıldız bunu görünce neden ağlıyorsun sevdigim der sanki kendini duyacakmış gibi. çocuk hasretini dile getirir neden gelmediğini mırıldanır. terk ettin beni gelmiyeceksin der. yıldız ben burdayım aşkım seni asla terk etmeyecegim her gece seninle olacagım der. çocuk cümlelerini kurmaya devam eder. yıldız anlar ki çocugun sevdigi aslında kendisi değildir. ve yıldızı yüregi burkulur. ışıgı sönmeye başlar. sonra tekrar parlar ben seni seviyorum ne olur ağlama der hiç parlamadıgı kadar parlar. çocuk sevdiğinin gelmesi için dualar etmeye başlar. yıldız çocukrtaki o büyük sevgiyi görünce. madem senin sevgin büyük benim sevgimden der madem onu benden fazla seviyorsun aradan çekilmeliyim ne kadar da seni sevsem de der. ve bütün gücünü toplayarak bir çırpıda gök yüzünden kayar sonsuzluga dogru. sırf sevdiğinin dilegi yerine gelsin sevdigine kavuşsun diye.
