Ben, sokak cocugu⦠Biliyorum, sizin cocugunuza benzemiyorum. Cocugunuz gibi, aksamlari dondugum bir evim yok. Evin kapisindan veya pencerelerinden bakip yolumu bekleyen anne gozlerinden yoksunum. Oturdugum bir baba kucagi da yok. Saclarda dolasan baba ellerinin guvenini, yanaklara kondurulan anne opucugunun sevgisini derseniz, hic bilmem. Hem annesiz, hem babasiz, hem de evsizim. Oysa benim de bir evim vardi. O evde bir anne ve babam⦠Biliyorum ki her anne gibi, annemde hamile kaldiginda heyecanlanmistir. Her anne gibi o da umutlanmistir. Dogacak ve onlari sevindirecektim. Ama oyle olmadi. Hayatin sert ruzgârlari evimizi, anne ve babami yaralayip gecti. Artik ne evimiz vardi, ne de anne ve babam⦠Evimiz ne kendini, ne de beni koruyabildi. Ev olmayinca, aile dagilmissa, anne-baba da, anne ve baba olmaktan cikiyorlar. Evden koptum. Koptum ve sokaga dustum. Sokak evim oldu. Yirmi dort saat sokaktayim. Anne kucagina kosmadan, baba elini opmeden gunlerim geciyor. Sokakta, kopru altlarinda, parklarda uyuyor, buralarda uyaniyorum. Gecenin karanliginda kimsesizlige sarilarak uyuyorum. Kaldirim taslari yastigimdir. Soguklarla ve hastaliklarla sarmas dolas buyuyorum. Ailesiz ve okulsuzum. Ne yani basina oturdugum bir soba, ne tuttugum bir kalem, ne de guzel ruyalar cizdigim bir defterim var. Oksanmamis kirli saclarim, yikanmayi unutmus vucudum, aclik icinde kuculmus midem ve yuregimle sokaktayim. ⦠Sokaklar⦠Ummadiginiz kadar soguk, ummadiginiz kadar kati, ummadiginiz kadar zordur. Sokaklarda ne evlerin sicakligi, ne de guveni var. Soguk ve guvensizler. Her sokak basinda bir tehlike gizlidir. Sokaga dustunuz mu, tehlike baslamis demektir. Bizi koruyan anne ve babalardan yoksun oldugumuzdan, kendimizi tehlikelerden korumak icin gruplar olusturur, boylece kendimizi guvene aliriz. Gruplarin da kurallari vardir. Bunlari cignemek gruptan cikarilmak demektir; gruptan cikarilmaksa, hayattan dusmek gibidir. Zayif bedenlerimizle ve gucsuz kollarimizla sokagin zorluklarina direnmek icin, ucucu maddelere siginiyoruz. Acilara karsi hissizlesmek icin... Utanma duygumuzu da yitirdigimizden dilenciligimiz saldirganliga donusuyor. Belki de bu, duyarsizliga olan bickin tepkimizdir. Hayir, sokakta yasamayi/sokak cocugu olmayi biz tercih etmedik. Sokaga gelmedik, sokaga dustuk! Ilk once evimizi yitirdik, sonra anne ve babamizi⦠Anne ve babamiz ya olduler, ya ayrildilar veya bize bakamayacak kadar yoksul dustuler. Ne okuyabildik, ne de karnimizi doyurabildik. Bir de baktik ki, sokaga dusmusuz. Kim ister sokaga dusmeyi?! Bir cocuk, anne kucagindan baska, guven veren baba gozunden gayri ne ister? Hayir, bir sokak cocugu olan ben, sokak cocuklari olan arkadaslarim, bizler sokagi sevmiyoruz. Hepimiz sicak bir ev, huzur veren/cok sey ogreten yerler ve gozler istiyoruz. Sokakta yasayarak, sokakta kotu bir hayati devam ettirerek kendimizi olduruyoruz. Ve biliyoruz ki, biz boyle olmeye devam edersek, siz de oleceksiniz. Cunku bizim sayemizde (!) sokaklar yasanmaz bir hâl alacak.. ve adim atamayacaksiniz oralara⦠⦠Biz, sokak cocuklari⦠Huzurunuzu kaciriyorken huzurumuz kaciyor. Cocukca yuregimizle biz bile bunun boyle gitmeyecegini hissediyoruz. Sanki, kalbi guzel insanlar bir gun gelecek ve yureklerini bize acacaklar⦠Guzel bir ruya goruyoruz. Oyle inaniyoruz ki, bir gun, birer birer alinacagiz buralardan. Bizim de evlerimiz olacak. Sonra gittigimiz okullar⦠Sicak ve temiz yataklar acilacak bize. Sefkatli anne gozleri oksayacak bizleri. Sevilecegiz, doyurulacagiz. Midelerimiz ve kalblerimiz bayram edecek. Zihinlerimiz iyi ve guzel bilgilerle suslenecek. Beni, sokak cocuklarini bu guzel ruya ayakta tutuyor. Bizi yasatan boyle bir umuttur. Uzense, bize kotu bir gozle bakilmasidir. Bizlere igrenc bir seye bakar gibi bakilmasi, pis bir seye dokunur gibi dokunulmasi, canimizi daha da acitiyor. Donup baktigimizda bir anne gormek, kendimizi birakacagimiz bir baba kucagi bulmak hayali icinde savrulmak kaliyor bize. Bilmem, farkindamıyız YAZARINI GERCEKTEN bilmiyorum ama gercek bir sokak cocugunun mektubu .... onlara sahip cıkalım onlar bizim çocuklarımız.............
işte devletimizin ilgilenmesi gerekipte ilgilenmediği konulardan biri daha. ve en çok da onları dışlanmışlık hissi toplumdan soyutlayıp suça itiyor. konuya değindiğin için teşekkürler arkadaşım
evet malesef haklısınız canlar bu cocukların hıc bırısı hırsızlık yapmak sokakta kalmak tıner cekmek yada bunun gıbı seylerı yapmak ıstemezlerdıo eger ellerınden tutulsaydı belkıde cok daha guzel yerlerde olabılırlerdı ama malesef kımsenın umrunda degıl bunları bastakılere yarım edebılecek ınsanlara gostermek yerıne kımın nerde mayolu cıplak yakalandıgını arastırıyolar sunuyolar ınsanlara solenecek baska bısey yok zaten allah korusun kımseyı kotuyle karsılartırmasın :-o :-o :-o :-o
canlarım tabiki hayatın tüm noktalarına deginecegiz ama ben bu mektubu o0kurken göz yaslarımı tutamadım lütfen üzerimize düşen GÖREVLERİ UNUTMAYALIM onları yanlızlık , aclık , sefalet içinde bırakmayalım yakında yeni bir konu acacagım arastırmalarıma devam ediyorum bomba gibi bir dostluk köprüsü olusturmaya calısacagım herkesten yardım bekleyecegim ve inanıyorumki bizler alevi olarak paylasımın nekadar önemli oldugunu biliyoruz ve yakında acacagım konuya gercekten tüm alevilerin sevinerek yardımda bulunacagına inanıyorm sakın hemen sormayın ne yardımı diye arastırmalar bittikten sonra acıklayacagım SEVGİLERİMLE Halil BEKTAŞ................
Ben bu yazıyı okurken bir taraftanda şöyle düşündüm şu an acaba sokakta kaç çocuk Yaşıyor biz böyle rahat evimizde otururken onlar acep ne yapıyor biliyorum sadece düşünmekle olmuyor onlar için bişeler yapmak gerek bunuda ancak devlet yapabilir bizim buna gücümüz maalesef yatmez benim dileğim herkesin evi olsun herkesin insanca yaşıyabileceği bir yeri olsun insanca yaşamak hepimizin en doğal hakkıdır paylaşım için bende teşekkürlerimi iletiyorum
bizimde isteklerimiz bunlar ama insan olarak bir seyler yapmalıyız insanı küçüçük nesneler sevindirmeye yeter onları gördügünüzde ufak bir gülümsemeniz yeterli olacaktır tebessümlerinizi esirgemeyelim ve elimizden geliyorsa daha fazlasını yapalım canlar tesekkür ediyorum yorumlarınız için...
SOKAK ÇOCUĞU Çığ gibi büyüyen haykırışlar Akıyordu gözlerinden Ağlıyordu gizliden Bilmediği bir dünyaya isyanlar Dökülüyordu. Tel tel içinden. Hiç âanne´ demiş miydi? Aklına düşmüş müydü hiç? Sevda denen şey! Şiirlerde, şarkılarda anlatıyordu oysa insanlar O mu? Sevdalanmamıştı hiçbir kıza Ayrılığı da tatmamıştı. Kimsenin arkasından Öylece baka da kalmamıştı. Alışmıştı Yıllar yılı Damarındaki zehirle yaşamaya Aklına getirmedi bir kere olsun. Sonsuza uçuşu. Hani derler ya! â´Son Vuruş´´ İşte onu. Şu; kırmızı paltolu, sarı saçlı, mavi gözlü çocuk Ellerini tuttuğu; sarışın kadın, kumral adam Sıcacık bakışmalar, gülüşmeler â´Anne´´ Sonra, kucağına aldı adam. â´Baba´´ dedi mavi gözlü, sarı saçlı, kırmızı paltolu kız⦠Neydi ki Olmamıştı viranelerle dolu dünyasında Ne annesi ne de bir babası Çocuk da olmamıştı gerçi Sokakların çocuğu denir ya! Öyle diyordu birileri! Dayak, işkence Hırsızlık, acizlik Açlık, soğukluk⦠Buydu hayat! Buydu bildiği! Midesindeki açlık acısı Ekmek koktu, su koktu, sıcacık çorba Bir de tütün koktu Korkmadan yaklaştı kız! ( Korkardı oysa onu görünce insanlar!) Dokundu omzuna Hala ağlıyordu! Yavaşça: âİyi misin?´ Hiç iyi olmamıştı ki Öyle tatlı bakıyordu ki Neden? Neydi şimdi bu? Tam da zamanıydı hani An kalmışken / Son Vuruş´a Dinledi kız, defalarca dinledi Ağladı çocuk, ağladıkça anlattı Anlattıkça çoğaldı İçindeki kini boşaltırcasına Açıldı. Saçma sapan acılarını Düşündü kız Binlerce kez Neydi ki bunların yanında? Koydu kendi acılarını rafa Durdu zaman Asırlarca düşündü Dedi ki⦠Kim suçlu? Tuttu elinden ve götürdü Sokak çocuğunu, Hiç kirlenmemiş uzaklara Ve evrenin öteki kıyısında Bilmediği bir dünyaya⦠(Kim suçlu?) "alıntıdır"
selanay benim actıgım konun içine yakısır bir sekilde bir şiir ekledigin için tesekkür ederim can seninde emegine yüregine saglık can TESEKKÜR EDERİM
paylaşmak yaşamaktır paylaştıkça çoğalacağız; en güzel paylaşımlarda umutla, sevgiyle, huzurla buluşmak dileğiyle
