Sevgisiz yaşamak ne zor şey anne! Zaten doğumum da sevgisiz olmuştu. Sonuncu evladınızdım, İstemeye istemeye getirmiştin dünyaya. Çok uğraşmıştın öldürmek için, Ana inatçıydım ben, İlle de doğacak Ve bu dünyayı görecektim. Keşke o rahmine soktuğun çöpler Kalbime dokunsaydı da doğmasaydım. O zaman küçük bir acı çekerdim karnında. Biterdi her şey bu dünyayı görmeden. Neden biraz daha kurcalayıp da öldürmedin. Kızgınlığın yetmedi demek ki: ?Ben seni öldüremedim, Buyur, merak ettiğin dünyayı, Gör bakalım her şeyi? dedin sonunda. Evet anne! Gördüm. Gördüm ama, umduğum gibi değilmiş meğer dünya. Sevginin her şeye değer olduğunu düşünmüştüm. Meğer öyle değilmiş anne. Sevgiyi göremediğimden midir nedir anne, Hep sevdim, İşimi, eşimi, çocuklarımı, Dostlarımı, arkadaşlarımı, Dünyayı ve yaşamayı sevdim anne. Hem de karşılıksız sevdim. Ben sevgiyi bulamadım anne! Dostluğu bulamadım! Bulduklarımı da kaybettim, Şimdi çok acı çekiyorum anne! Bunca insanın yaşadığı dünyada Hiç ama hiç kimse beni sevmiyor anne. Etrafım dolu, Bense yalnız, yapayalnızım! Sevgimi sigaram ve gözyaşlarımla paylaşıyorum. Gözyaşlarım içime akıyor. Doldum anne! İçim doldu, kafam doldu. Artık yaşamak zor geliyor, Zordan da öte anlamsız. Sevginin olmadığı, Derdini anlatamadığın, Ya da anlatacak kimseyi bulamadığın zaman Hayat anlamsız geliyor anne. huseyin_kaygisiz
yuregıne emegıne saglık kaptanım hayatı anlamlı kılmak herkesın kendı elınde gıdene kaybettıklerıne degıl elındekılere onune bakmalısınkı mutlu olasın ..hayat bazen acımasız oluyo evet ama yenılmemelı ınsan hayatın ınsanların rıyakarlıgına ınat dımdık durabılmelı.... :-(
