SANA AKIYORUM sana akıyorum, hiçbir şey bu akışı geri çeviremiyor. çünkü sen her taraftasın. sağımda, solumda, arkamda, karşımda. ne yana dönsem, ne yana yol almaya kalksam ulaşılacak her noktada sen duruyorsun. sana akıyorum, çünkü senin yolunda yürüyorum. önüme çıkan hiçbir sapak, hiçbir kavşak ilgilendirmiyor beni. yürümenin en zor olduğu yol bu belki de. ama tozundan, toprağından, çakılından, çalısından şikayetçi değilim ben bu yolun. sana ulaşmak için attığım her adımla mutlu oluyorum. sana akıyorum, çünkü hayatın akışı kadar doğal sana akışım. doğa, her cinsin yaşayabilmesi için nasıl kurallar koymuşsa, benim yaşamamın da var olmamın da kuralı sensin. sana akıyorum, çünkü sesin de cismin de kuşatmış durumda beni. senin kuşatmana karşı savunma yapmıyorum. kalemin bütün kapıları açık. yıkıcı bir kuşatma olmadığını biliyorum. böyle bir teslimiyet rahatsız etmiyor beni. sana akıyorum, çünkü yüzüne, gözlerine, ellerine baktıkça kendimi görüyorum. sesine yüklediğin gizli anlamları çözerken hep kendimden bir şey buluyorum. sana akıyorum, çünkü paylaşacak daha çok şeyimiz var. bugüne kadar paylaştığımız her şey, daha sonra paylaşacaklarımızın da habercisi. hayatın herhangi bir yerinde bir çiçeği birlikte tutup, birlikte koklamak, sonra o kokunun bize verdiği hazla sıkı sıkı sarılmak istiyorum sana. sana akıyorum, çünkü bir insanı tutkuyla, beklentisiz, delice sevmenin ne anlama geldiğini biliyorum. birini böyle seveceksem, bu sadece sen olmalısın. sana akıyorum, çünkü seninle yaşamak sonu hiç gelmeyecek bir şölene benziyor. bu şölenin tadını çıkarıyorum. böylesine keyifli, böylesine eğlenceli bir şöleni yarıda bırakıp gitmek istemiyorum. sana akıyorum, çünkü 'hayatın uslanmaz ruhusun' sen. işte ben bu ruha aşığım aslında. seninle yenileniyorum, seninle yüreğime çöreklenmiş ne kadar kötülük varsa arınıyorum. sana akıyorum. bütün coşkumla... aşka dair ne varsa benimle birlikte onlar da akıyor sana. benim gibi coşkun bir denizi aktığı yolu çok iyi bilen bir ırmağa çevirebilecek tek güç sendin. orada kal. ayrılma yolumun üzerinden. sana ulaşamasam da bu yolda olmak bile yeterli bana. MEHMET COSKUNDENİZ
bu şiir benim için çok özel ben lise yıllarıdaydım bu şiiri ilk okuduğumda mehmet coşkundeniz o zamanlar bir gazete de köşe yazarıydı ve bu şiiri köşesinde yazmıştı. bu şiiri okuduktan sonra değişti aşka bakışım... şiirin sonunda dediği gibi "ayrılma yolumun üzerinden. sana ulaşamasam da bu yolda olmak bile yeterli bana." gerçek aşk bu bence... görmesende dokunmasanda seni seviyorum diyemesende mutluluğuyla yetinebilmektir aşk...
Paylaşım için saol süper bi paylaşım .. Ewet ayrılma yolumun üzerinden. sana ulaşamasam da bu yolda olmak bile yeterli bana süper söz insanın dokunması sarılması okadar önemli deil aşk için nönemli olan onu içinde her hüçrende hissedebilmek yaşayabilmektir kimsenin sewdigi inş yolunun üzerinden ayrılmaz tekrar sagol paylaşım için
