Kimi sevsem yüreğine hangi vasıta ile gideceğimi, Ve bileti nereden satın alacağımı bilemedim. Kime dokunduysam eksilen hep ben oldum… Yazgıma düşenlerin gözleri, Gökteki yıldızlar gibiydi bir türlü ulaşamıyordum. Hangi yüreğe dalsam yalnızlığım daha da artıyordu… Ruhumun kuytu bir köşesinde filizlenen duygularım, Düşlerimde baş tacı yaptığım sahte prenseslerce budandı… Kime yanaşsam, sevda kokan şehirlerde Varoşların çocuğuna döndü yüreğim… Kime bağlansam, dört yanlışıma karşılık bir doğrumu değil Bir yanlışıma karşılık tüm doğrularımı götürdü… Umutsuz aşkların musalla taşında benim ruhum yıkandı, Ve her zamanki gibi ben seyrettim… Yani anlayacağınız, Sevdadan yana umudun resmini hiç yapamadım… Olmadı! Yapacak bir şey yok! Artık yüreğimin sürgüsünü çektim! Bu kadar yenilgiden sonra, Yeni bir sevdaya başlamanın bir anlamı yok! Şimdi kabristandayım! İçimde ne kadar kırık dökük aşk kalıntısı varsa, Gömmekle meşgulüm… Diriliş gününde buluşmak umudu ile… Mehmet Orhan DURDU
