Mutlu Muyum Ki, Onu Düşünüyorum Bu Gece Karanlığında... Diyorum Tamamen Mutluluk Hangi İnsana Nasip Olmuş, Öyleyim Diyende Yalan Söyler Dışa Karşı Palyaçoculuk Oynarlar... Kimsesiz, Çaresiz Ve Mutsuz... Hayat Yalnız Yaşanmaz, Yaslanacak Bir Ömür Tutacak Bir Dal Arar İnsan... Tuttuğunda Bırakmaz... Aslında İnsan Kendi Mutsuzluğunu Kendi Oluşturur... Elindeki İle Yetinmeyen Kişi Elindekinin Değerini Bilmeyen Kişi, Şükretmeyi Bilmeyen Kişi Acınacak Hale Gelir Sonunda, Mutsuzluk Bile Zümrüt-ü Anka Değerinde Kalır Aranır Olur... İnsan Ne Yaparsa Kendi Eliyle, Diliyle, Beyniyle Yapar... Kader Vardır... Ama Onu Sende Yönlendirirsin... Bir Şey Olunca Alın Yazısı Diyemezsin... O Yazıyı Sen Şekillendirirsin... Bazen Perilere İnanırım, Gökyüzüne Bakarım Çıkmaları Ümidiyle Ve Derim İçimden Haykırarak "Bu Taraflara Da Gelseniz De Biraz Mutluluk Dağıtsanız" Bizlere, Onlara, Şunlara Ve Bana... Rüyaya Dalmakta Olduğumu Gerçekliğimle Yüzleşince Anlarım Ve İrkilirim... Gerçeklerim... Hislerim, Düşüncelerim İçimde Ki Pesimist Canavar... Mutsuzluğumun İçinde Mutlu Ediyorlar Beni... Evet, Çok Tezat Farkındayım Ama Mutsuzluk, Karamsarlık Bana Mutluluk Veriyor... Tuhafım Demiş Miydim Ben!!! Sevgi, Ne Güzel Bir Sözcük... Deriz:" Yaratılanı Severiz Yaradan'dan Ötürü"... Sevgi'yi Yaratan Zaten O'dur... "Kim Severse Allah'a Yaklaşır; Allah Da Ona Yaklaşır Çünkü O Sevgiyi Yaratandır" Demiş Tolstoy Ve Sözüme, Bana Ve Tüm Sevenlere Tercüman Olmuş... Sıkıntılı Nokta Burası Değil Zaten... Artık Kimse Yaratılandan Ötürü Sevmiyor Birbirini... Şekillere Takılıyor, Maddiye Takılıyor Maneviyi Unutuyor... "Seni Sen Diye Sevdim" Diyebilecek Kaç Kişi Kaldı Acaba... Bende Vardım Bunların Arasında Ama En Son Ruh Göçünde Terk Etti Buraları Ve Beni... Kelimelerim Tükendiği Gibi İçimde Ki Sevgide Tükendi Ne Yazık Ki... Nefret Ede Ede Kendimden, Bir Hal Çaresi De Kalmadı Artık Nefsimin... Erittim İyice Aşk Şerbetini, Kapıldım Artık, Kendime Çektim Zevk Şehvetini... Yalnızlığıma Gömüldüm Bu Sıralar Ve İçimde Ki Sevgiyi Terk Ettim... Zemzemle Yıkansam Da, Arşı Ala'ya Yükselsem De Ve Bir Melek Gibi Hissetsem De Çare Bulamıyorum Derdime Ve Sevgisizliğe... Histe Kaldı O Gece İle Azaldı Neşriyatlar... Ben Acizim Farkına Vardım... Çok Kolay Kandırılıyorum Şeytan Tarafından... Evet Aciz'im, Aciz... Hissetmemenin Ne Kadar Kötü Bir Şey Olduğunu Bilmeyen İçin Çok Kolay Gelir Kirli, Amaçsız, Duygusuz Ve Aşksız Kalmak... Neyse Kirli Kalsın Bu Durum Daha İyi... Kararsızım Aslında Hissetmek Mi Yok Olmak Mı?.. İki Seçenekte Benim İçin Uçurum, İki Arada Bir Derede Yol Alırken Kararsızlık Tabasına Katıldım Anlamadan... Kararsızlık İnsanı Uçuruma Götürür, Bunu Bile Bile Uçuruma Sürükleniyorum... Ben Senin Katilin Olamam Dedim, Bırak Peşimi Desem De Ayrılmıyor Bu His Peşimden... Sınav Sonucunu Bekleyen Öğrenci Gibiyim... Sonuç Ne Olursa Olsun Kalmayacağımı Biliyorum... Her Sonuç Başarılıdır... Çünkü Sonlanmıştır...Başarısını Senin Bakış Açın Belirler... Adam Olmak İçin İlk Adımdır Da Bu Son... Kendin Çerçevelersin Bu Çizgiyi Ve Kendin Belirlersin... Adam Olmak İçin Bir Şey Olmak Gerekir, Bir Şey'ler Öğrenmen Gerekir... Boş Bir Adam Olmak Var, Her Şey'i Bilen Bir Adam Var... Buda Okumak İle Olunur... Her Şey'in Başı Okumak... Oku İle Başlar Dönemeç... İkra Yani... Hiçlik İnsanın En Çok Zoruna Giden Şeydir... Umursanmamak, Sevilmemek Ve Ölüme Terk Edilmek Yaşarken... Ezilir, Büzülürsün Çevrendekilerin Seni Anlamasını Beklersin Ama Anlamazlar, Anlayamazlar... Hesap Vermekten, Soru Sorulmasından Bıktım... Yalnız Kalmaktan Boşa Ümitlenmekten Sıkıldım... Mutlu Muyum Diye Sorarsan Yazının Başında Ki Gibi: Hayır Değilim, Berbatım... Sevgi Var Mı Yüreğinde Peki: Var Ama Anlayan Yok, Değer Veren Yok... Hissedemiyorum Da Artık Aşk'ı, Umudu Ve Ruhu... Adamlık: Kâfi Değil, Adam Olamadık Ne Yazık Ki... Bu Dünya Ne Garip... Dünyanın Bir Ucunda Biri Ölürken Diğer Ucunda Biri Doğuyor... Ben Burada Ölürken Kim Bilir Nerede Kim Yaşama Adım Atıyor... En İyisi Ben Kendimle Yetineyim... Aşk Bana Uzak, Sevgi Bana Yasak... "Kendime Sarılır Donarım" En İyisi
