Biraz Geç oldu ama bütün annelerimizn anneler gününü kutlarız. Kapıdan içeri girer girmez neşeyle bağırdı: "Anne biliyor musun bugün yuvada ne oldu?" "Görmüyor musun? Telefonla konuşuyorum." Hiç kimsenin sevdiği şey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babası arabayı seviyordu. Herşey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu olduğunda. Bir de eve misafir gelecek oldu mu kendisine hiç yer kalmıyordu. Nerelere gitsindi? Annesi kapattı telefonu. Mutfaktan tencere kaşık sesleri geliyordu. Koşarak yanına gitti. "Sana yardım edeyim mi?" dedi en sevimli halini takınarak. Annesi manalı manalı baktı. "Hayırdır. Bir yaramazlık filan. Bak bir de seninle uğraşmayayım. Çok yorgunum zaten." Yorgunluk nasıl bir şeydi. Bazen elinde oyuncağıyla uykuya daldığında anneannesi oyuncağı yavaşça elinden alır "Nasıl yorulmuş yavrucak. Uykunun gül kokulu kolları sarsın seni" diyerek alnına bir öpücük konduruverirdi. Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa eğer, ne diye annesi kendisiyle böyle kızgın kızgın konuşuyordu. "Anneciğim yorulduğun zaman gül kokulu uykulara dalarsın. Anneannem öyle söylüyor." "Uykuya dalayım da gül kokuları kusur kalsın. Yorgunluktan ölüyorum." Bu kelimeden nefret ediyordu. Yorgunum. Yorgun olduğumdan. Böyle yorgun yorgunken... "Anneciğim sen yorulma diye..." "Yemekte konuşuruz çocuğum. Bankada işler yetişmedi. Baban gelene kadar bunları bitirmem lazım. Hadi sen oyna biraz." "Hani siz yoruluyorsunuz ya..." "Eeee...." "Ben de oynamaktan yoruluyorum." "Ne yapayım?" "Bilmem..." Yapılmaması gerekenleri biliyordu da büyükler, yapılması gerekenleri hiç bilmiyorlardı. Işıklar söndü birden. Annesi öfkeyle söylenmeye başladı. "Mum da yok" diye diye karıştırdı dolapları el yordamı. Çocuk sırtüstü yatıp, anneannesinin köyünü düşündü. Gaz lambasının ışığında deli tavşan masalını anlatışını. Deli tavşanın duvardaki aksini getirdi gözlerinin önüne. Anneannesi gibi iki elini birleştirip işaret parmaklarını yukarı kaldırarak tavşan kafası yaptı. "bak deli tavşan" diyerek parmaklarını oynattı. Yoldan geçen arabaların farları duvardaki tavşana yol açtı. Tavşan alabildiğine hür dolaştı sağda solda. Otlarla kuşlarla konuştu. Sonra yorgun düştü. Duvardaki görüntü o minik avuçların açılmasıyla kayboldu. Kolu yavaşça kanepeden aşağı sarktı. Neden sonra ışıklar geldi. Kadın çocuğun hiç konuşmadığını akıl etti birden. Kanepeye koştu. Küçücük dizlerini karnına doğru çekerek uykuya dalmıştı. Masanın üstündeki dosyalara baktı iğrenerek. Dindirilmez bir pişmanlık doldurdu içini. Uyandırmaktan korka korka küçük alnına bir öpücük kondurdu. Çocuk sanki bu öpücüğü bekliyormuşçasına "Işin bitince beni sever misin anne?" dedi. Kadın, sevilmek için randevu alan çocuğuna bakarak sabaha kadar ağladı
üzülerek söylüyorum ki bu anlari defalarca yasatmisim cocuguma ama sonradan büyuk pismanlik duydugumu ve cok üzüldügümü de belirtmek istiyorum...malesef....malesef... sevgilerimizi ertelemiyelim basta ben olmak uzere.. kendimizi ise veya deger seylere odaklayip cocuklari eziyoruz arada farkinda olmadan... sagol arkadasim bu guzel paylasim icin........
çok etkilendim ya annem hiç çalışmadı ama kuzenlerim aynen böyle büyüdü zor bi durum çalışsan ayrı bi dert çalışmasan ayrı bi dert keşke imkan olsada çocuklar ana okuluna gelene kadar anneyle birlikte büyüse :-o
paylaşımın için sağol çağdaş bende çalışan biri olarak kızımı erteliyorum aslında çok yanlış ama mecburen yapıyoruz kızım annemde kalıyor hafta sonu eve geliyor onu böyle ertelemek beni üzüyor ama elimdende bişey gelmiyor dediğiniz gibi imkan olsada çalışmayıp çocuğumuzla ilgilene bilsek :-o
eline sağlık çağdaş bende çalışan bir anne olarak çok üzülüyorum çocukların bu haline yeni işe başladım kızımdan ayrılmak çok zor geldi bazen ağlayarak işe gidiyorum kızımı ancak haftasonu görebiliyorum akşamları eve gelince onun evde olmayışı beni çok üzüyor ama bir yandanda kızımı ne zorluklarla büyüttüğüm aklıma geliyor kızım daha 4yaşında yaşamın henüz çok başında ama onu böyle yokluk içinde yaşatmaya hakkım yok diyorum kızım için elimden geleni yapıp ona güzel bir gelecek hazırlamak istiyorum. <AFFET BENİ KIZIM < <AFFET ANNEN SENİN İÇİN ÇALIŞMAK ZORUNDA< :roll: :-o
Çok güzel bir paylaşım can ya harika. Annem çalışan bir bayan ama bize hiç böyle bir şeyler demedi hala da demez. ANAM SENİ ÇOK SEVİYORUM. BİZ ÇOK ŞANSLI EVLATLARIZ. SEN BANA İYİ Kİ DOĞURMUŞUM SENİ DİYORSUN YA ASLINDA İYİ Kİ SEN VARSIN HAYATIMDA.
