Susarım... Mevsimler kırık kırık doluyor avuçlarıma. Sırtıma yüklediğim her ânın altında benim imzam var. En sevdiğim mevsimdi hazan. Hüzün damlası gibi tek tek dökülürdü yapraklar içimin yollarına. Onlara özenir tane tane süzülürdü damlalarım. Her damlanın zihnimde izi var. Herbirini bir beyaza sarıp gömdüm, bilmediğim yerlere. Bir kaç beyazlık kalmıştı siyahın arasında, onuda geçmişimde unutmuşum. En güzel anlarımdı onlar, anlatmak isterdim ama unuttum. Sessizce ağlamak istiyorum belkide... Fonda en acıtanlardan bir şarkı ve ben uzun bir yalnızlığın kucağında, titriyorum. Ânı degiştirip, tüm siyahları rengarenk boyamak isterdim. Gecenin en karanlık anlarına gökkuşağı çizdim, göremedim. Acizliğimi anladıkça, yutkunduklarım sıralanıyor boğazıma, tıkanıp kalıyorum o anda... Ağır ağır nefesleniyorum sonra... Gökyüzüne kayarken gözlerim, içimden binlerce kelime geçiyor, her kelimeyi dişlerimle kırıyorum. Her şeye inat ben yinede, Susarım... Susarım... Sustum... Saadet Bayri
