Dokunamam ki...! boz bulanık bir hayat, kar altında avuçlarıma demir ayazı düşüren intiharlar kuşanıyorum belki bir kaçış...soyunarak sürgüne gitmek ömrümün arka sokaklarına bu bendeki göçebe ıssızlığı, kimliksiz adreslerde yazgıdır o küçük dünyama yalnızlığı ölümsüz kılan, yarası saklı düşlerim ördü ömrümün ağlarını acıyla yaralarım demlendi, kül rengi mahzenlerde yitik mutluluklar diyarında anılarımı, iklimsiz mevsimlere tutkularımı, gölgelerin kanadına sesimi, gecenin alaca karanlığına gömdüm döküldü gözlerimden, her biri çiy tanesi umutlarım şimdi üşüyorlar bir yerlerde zemheridir bedenim dokunamam ki... yazdım adımı kumlara dalgaları bekliyorum gitmelere çeyrek var haydi...
EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK CAN. PAYLAŞIMIN İÇİN TEŞEKKÜRLER. YORUM YAZAMIYOM AKLIM DURDU BAŞKA ALEME DALDIM. TEKRAR TEŞEKKÜRLER
DERİNLERDE TARİHİMZ YATAR, SEVDAMIZ GEZİNİR, DOSTLARIMIZ MUHABBETE BEKLER DİLEK. MAHZUNİ GİBİ OLMAK DERİNLLERDE YAŞAMAKLA OLUYOR. ONU ANLAMAK, ONU YAŞAMAK, ONUN GÖZÜNDEN BAKMAK DERİNLERDEİ SEVDALARI, AŞILMAZ ENGELLERİ AŞMAKLA OLUYOR. ...