Giderken götürdün, yaşama hevesimi Ardına taktın, aldın dört mevsimi İsmimi, cismimi, her şeyimi Giderken götürdün hasretten başka ne varsa Bıraktın bir tek yürek yangını özlemi bana Giderken götürdün sen, yaşama sevincimi Yüzümde gülümsememi, içimde neşemi Giderken aldın götürdün, benden hepsini Bir kuru yaprak gibi Ezile ezile taşlaşmış toprak gibi İkiye kırılmış mızrak gibi Kaldım anlamından uzak Kaldım kendimi yitirmiş Kaldım ben sensiz Giderken götürdün ışığımı, aydınlığımı Gözlerim kaldı fersiz Artık ne söylesem yersiz İnan kalbim durdu atmıyor Yaşanmıyor çünkü sensiz Yaşanmıyor çünkü nefessiz Savruldu yüreğimin son külleri de, şimdi kaldı hissiz Giderken götürdün son nefesimi Onun için yaşıyor saymıyorum kendimi Tane tane her zerremi Giderken götürdün hem dünyamı, hem ahretimi Giderken götürdün Götürdün...
