Çocuktu.... Kara gözlü,kara saçlı Kırmızı yanaklı, Toprak kokan bir çocuktu. Yağmur teni buruşmuştu,üşüyordu İsyan eden bir tavırla, Hayata dair hayaller kurardı, Kurardı da hiç olmazdı hayalleri. Sadece çabalardı, Bitmeyen bir inanç, Bitmeyen bir savaştı hayatı. Bir çocuğun yapamayacaklarını, Yaptı....O küçük bedenle, Sırtında çuval taşıdı, Ayakkabı boyadı, Hiç binemeyeceği arabalar yıkadı, Hiç oynayamayacağı oyuncaklar taşıdı, Bu yaşında mertliği, Bu yaşında insanlığı öğrendi. Gururluydu.... Hiç dilenmedi. Dürüsttü.... Hiç çalmadı, Çocuktu. Bir bisikleti olsun isterdi, Arkadaşlarıyla gezmek isterdi, Oysa hiç arkadaşı olmadı. Onun oyunları,ayakkabı boyamak, Araba yıkamaktı.. Usanmadı,çalıştı İtildi,kakıldı.. Ama ,hiç yalvarmadı. Kafası hep eğikti, Utangaçtı Eğer o gün çok para kazandıysa Sinemaya giderdi.. Çok severdi sinemayı.. Kovboy olurdu,polis olurdu, Kimi zaman ise aşık olurdu.. Çocuktu.... Bilmezdi yalanı ,riyayı Konuşmaz susardı. Kimi zaman ağlardı.. Ölmüş anasını,babasını özlerdi Rüyaya dalardı, Bir kabusla uyanır, Korkardı.... Sokakta yatar,sokakta kalkardı. Yoktu kimi kimsesi, Yoktu bekleyeni.... O ....Sokak çocuğuydu, Adı Ali veya Veli farketmez, Çocuktu... Benim ülkemin,benim yurdumun çocuğuydu, Adı yaşamsa yaşamı kabustu, Çocuktu....
Şiir ve Resim mukemmeldı ... Tok karnına gezdığımız gunler gelıyo aklıma Patlayıncasına kadar yedıgımız gunler gelıyo ve utanıyorum... Benı affedın Ey Dunyanın Saf ve Yolsul Cocukları... (((((((((((
çocuk olmak ve bağıra bağıra çocuk olduğunu ifade etmek, galiba en çok da sokaklarda mendil satanların, simit satanların, ayakkabi boyacılarının, araba camı temizleyenlerinin, yarım kalan düşlerinin sessizliğidir... faydasını görmedikleri bir hayatta artı değer yaratmaya çalışan küçük eller ama koca umutları ile.
