Hatırlıyor musun; “sen beni birakmadığın sürece bende seni bırakmam” demiştin ve böyle başlamıştı bizim sevdamız… Her şey çok güzeldi seninle olan… Hep gözümün gördüğü yerde ol, iyi olduğunu bileyim istiyordum. Sen hayatıma bir şekilde girdin ve zamanla nasılda canımdan bir parçam oldun. Sen demek her şey demekti, her şeyimdin sen benim… Sonra bir gün gittin!... Gözümde yaş dilimde dua oldun. Her gidişinin ardından geri dönüşün olurdu. Giden sen oldun dönende; ama üzülen hep ben oldum… Sen verdiğin zararın karşılığını görmeyeceğini bilerek, her defasında nasılda kanattın yüreğimi... Ama yinede sevmiştim seni, Hem de hiç kimsenin sevemeyeceği kadar çok... Öylesine sensizim ki; hiç kimse sen değil, olmadı ve biliyorum ki olmayacak... Çok özledim yanımdaki varlığını, sarıldığında yüreğimi ısıtan sıcaklığını ve seni, seni, seni... Kelimelere sığdırmak zor bu sevgiyi, eksildikçe çoğalansın içimde... Keşke sen ben olsan da anlasan... Öylesine yalnızım ki; içimde benden öteye bir ben daha olan sen bile çare olmuyor sensizliğime… Gözyaşlarım akıyor gözümden, senin bana bıraktığın tek şey olarak. Beni ne kadar üzmüş olursan ol, hep mutlu ol istedim; Çünkü, ben seni gerçekten sevdim, seni sen oldu un için sevdim… Sevgimin arkasında hiçbir art niyet olmadı. Sen benim canım, canımın bir parçası, kıyamadığım gözümden sakındığımdın, vazgeçilmezimdin ve öylede kaldın... Hiçbir şeyin gücü seni üzmeye yetmesin. Güzel olan ne varsa hepsinin öyle güzel ifadesisin ki... Yüreğin sıcaklığını hiç yitirmesin... Yazarı meçhul
Kelimelere sığdırmak zor bu sevgiyi, eksildikçe çoğalansın içimde... Keşke sen ben olsan da anlasan... Güzel siir icin tesekürler erkan. Emegine Saglik.
