Canlar bu hikayeyi ilk okuduğumda çok etkilenmiş ve duygulanmıştım umuyorum sizde beğeneceksiniz. Annemin yanlızca bir gözü vardı. Ondan nefret ederdim.Çünkü bu durum beni utandırıyordu. Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı.İlkokuldayken bir gün annem beni görmeye sınıfa gelmişti. Yerin dibine girmiştim, bunu bana nasıl yapabilirdi? çok öfkelenmiştim ona nefretle baktım ve oradan kaçtım Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım yaklaştı ve ;eeee, senin annenin yanlızca bir gözü var!...dedi Yerin dibine girmek istiyordum,birde annemin ortadan kaybolmasını..bu yüzden ogün annemle karşılaşınca- beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi!!! dedim.Annem karşılık vermedi. Dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedim,çünkü çok kızmıştım.Onun duygular beni hiç ilgilendirmiyodu. Onu evde görmek istemiyordum . Çok çalıştım ,başarılı bir öğrenci oldum ve singapura okumaya gittim..okulumu bitirincede güzel bir işe girdim. Daha sonrada evlendim... Durumum çok iyiydi,iyi kazanıyordum.Hemen kendime bir ev aldım.. Yıllar geçti ,çocuklarım oldu..hayatımdan memnundum. Birgün annem beni ziyaret için çıktı geldi.Kaçyıldır beni görmemiş ,hasretimi çekmiş,beni görmek istemişti. Kapıya gelince çocuklarım önce ondan korktular sonrada ona güldüler... Çocuklarımı daha önce hiç görmediği için,onları tanıyamamıştı. Bu durum beni oldukça rahatsız etti. Ona:Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin! Hemen defol git buradan''diye bağırdım.Annem sessizce:''kusura bakmayın yanlış adrese geldim galiba dedi ve gözden kayboldu. Uzun süre ne ben onu aradım nede ondan bir haber aldım. Birgün mezunlar toplantısı içinokuldan bir mektup aldım.İçten içe o toplantıya katılmak istiyor ama annemin yanına gitmekte istemiyordum. Karıma:'' iş seyahatine gidiyorum'' diye bahane uydurdum ve o toplantıya gittim. Toplantıdan sonra eski yaşadığım yeri, o evi görmek geldi içime,sırf meraktan o eski eve gittim.. Komşular annemin öldüğünü söylediler ...hiç üzülmemiştim.. Bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler.. ''' Sevgili oğlum ,her zaman seni düşünüyorum..singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm.. Mezunlar gününe geleceğini duymuş ve çok sevinmiştim. Ama seni görmek için yataktan kalkabilirmiyim bilemiyorum..Sen büyürken sürekli utanç kaynağı olduğum için çok üzgünüm. Biliyormusun..Sen çok küçükken bir kaza geçirmiştin ve gözünü kaybetmiştin... Anne olarak senin tek gözle büyümene dayanamazdım.. Bu yüzden sana kendi gözümü verdim... O gözle benim yerime görüyor,diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki... Bütün sevgimle... Annen.. umarım beğenmişsinizdir arkadaşlar beni çok duygulandırdı. :roll: :roll: :roll:
emegıne saglık ablacım gercekten anlamlı bır hıkaye soylenecek soz bulamıyorum gecen gun annem mr cektırmek ıcın o makınaya gırdı 15 dk kaldı ama o 15 dk bana 10 yıl gıbı geldı cıldıracak gıbı oldum o makınada ya korksa ya kalbı sıkıssa ya bagırsa duyamassam dıye kendımden gecmısım kaldıkı bı kusuru yuzunden annemden utanacam ana gıbı yar olurmu bunu anlamayan zaten ınsan olamaz evlat olmakda herkesın harcı degıl allah herseyın hayırlısını versın cumlemıze :-o :-o :-o
NİSAN GÜNEŞİ EMEĞİNE SAĞLIK YANLIŞ HATIRLAMIYORSAM BU HİKAYE BU SİTEDE VERİLDİ DAHA ÖNCE OZAMANDA ÇOK DUYGULANMIŞTIM ŞU ANDA YENİDEN OKUDUM VE HAYIRSIZ EVLAT DİYE BİR ŞEY NSL OLUR ONU ANLADIM ALLAH KİMSEYİ BÖLE EVLAT ETMESİN BÖLE ANA GİBİDE ANA NASİP EYLESİN
Bahattin kardeşim bu hikayeyi çalıştığım hastanede hemşire arkadaşım bana iki gün önce mail olarak yollamış, bende sizlerle paylaşmak istedim.bu sitede daha önce yayınlandımı bilmiyorum ama eğer öyleyse bile ben görmedim. okuyan ve yorumlayan herkese tüm canlara teşekkürlerimi sunuyorum sağolun.
