Dost musun? Öyleyse canın canımdır...Aynan olmalıyım... Yüzüne söyleyebilmeliyim her seyi...Hem sakınmadan, mertce... Hani bilirsin, esirgemem lâfımı,Ne sekil gelirse, öylece... Hazırım tüm ictenligimle konusmaya, ama,Seni de dupduru isterim karsımda... Dostsan Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden!Arkamdan sikayetlenme! Yigit ol! Gerekirse yigitçe azarla, cekinme! Lâf degil, icraat beklerim senden!Öyle bak ki, hislerini görebileyim... Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...Sevmem, ölenin ardından agıt yakmayı! Dil dönerken söylenmeli her sey...Kulak duyarken anlatılmalı... Göz bakarken bakmalıyım sana... Can sag iken sarılmalı...Keskelere meydan vermemeli hayatım, Pismanlıklarla yogrulmamalı.... Hayır! Dirime selâm vermeyen,Ölüme de fazla yaklasmasın! Dostsan, ölmemi bekleme!Haklıysam, yasarken savun beni! Yasarken yanımda ol! İnanmıssan bana, kimse cevirmesin seni yolundan! Ve inanmamıssan, sakın rol yapma!Her söyledigimi onaylaman sart degil... Her yaptıgımı begenmen de gerekmez... Dostsan, rahatca elestir, fikrini rahatca söyle, sıkılma! Yadırgayabilirsin beni Ve ben de seni tuhaf bulursam sasırma...Kandırmanı aslâ kabul edemem! Her dedigini, her yaptıgını hoş görürüm, ama,Beni, bana sormadan yargılama! Her yedigimiz aynı olmaz belki,Her dakikamız birlikte gecmez... Her güldügünde gülmeyi garanti edemesem de,Agladığında seninle birlikte oturup aglarım... Belki her cagırdıgında gelemem fakat,Derdine ortak ararsan, kosarım... Ben de herkes gibi insanım elbet,Ne göklere cıkar beni, ne de yerin dibine sok! Senin isin bu degil! Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında... Dostsan Kücümsemeden, küfretmeden,Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokagıma... Dinlenmek istediginde, hic düsünme, sana özel bir limanım, ama... Yoruldugum zamanlarda, Diledigimce sıgınabilmeliyim koylarına...Seni bir cocuk kadar saf sevebilirim Ve bir deli kadar art niyetsiz...Ugruna seve seve hesabı sasırırım... Görmezden gelebilirim yanlıslarını... Baskaları enayilik sayabilir,Baskaları akılsızlıgıma yorabilir, Bunları dert bile etmem, ama,Sen, aslında aptal olmadıgımı,Her an, tekrar tekrar hatırla! Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkısma!Seviyorsan, cimrilik etme, söyle! Muhabbeti varken, yokmus gibi yapanla,Hic sevmedigi halde, yılısıp durana sinir olurum! Neyse, o olmalı insan...Kendisi olmaktan korkmamalı! Kendisi olmaktan kacmamalı!Bil ki, sensin diye seni bırakmam, ama, Ben oldugum icin bırakırsan beni,Yas da tutmam arkandan! Bedel mi? Ödemeyeceksen cıkma yola İcten pazarlık edersen, ancak kendine edersin...Kendince küser barısır, kendi kendini yersin! Dostsan, mevsimince yag...Kıssan kar ol, güzsen yagmur... Soguguna, sıcagına, esip savurmana itiraz etmem,Senden, ille de bahar olmanı beklemem, ama, Dayanmalısın en siddetli fırtınalarıma...Belki de cok geldi bunca talep... Bana karsı hiçbir mecburiyetin yok, korkma... Sana fazla geldigim ilk anda,Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin... Gecip gidebilirsin,borcluluk hissetmeden...Mutlaka bir acıklama da beklemem senden, ama, Gitmeye davranırsam bir gün,Sen de karsımda set olma! Dost musun? Öyleyse, canın canımdır,Yoluna bas koymaya hazırım ya, Basını da yollarımda isterim, unutma!!!!!!! alıntı
böyle dostlarımın olması temennisi ile...ki var olduğuna da inanıyorum Cennet Adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği bir kazada birlikte ölmüşlerdi.. Gökyüzüne çıktıktan sonra bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya başladılar.. Adam çok susamıştı.. Biraz su bulabilmek ümidiyle yürümeye devam ederken, birden kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında buldular.. Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altından yapılmış bir bahçe kapısı ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın.. Adam köpeğiyle birlikte kadına yaklaştı ve sordu: "Afedersiniz... burası neresi?" Kadın ona gülümsedi: "Burasi Cennet, efendim" Adam bunun üzerine sevinçle "Harika...!!!" dedi "Peki bana biraz su verebilir misiniz, gerçekten çok susadım.." Kadın cevap verdi: "Tabii efendim, içeri girin... İçerde dilediğiniz kadar su bulabilirsiniz..." Böylece adam köpeğine döndü, "Hadi oğlum içeri giriyoruz" diyerek kapıya yürüdü... Ama kadın onu birden durdurdu: "Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez... Hayvanları içeri almıyoruz..." Bunun üzerine adam bir an durdu.. Düşündü.. Ve geri dönüp köpeğiyle birlikte geldikleri yolun tam ters yönünde yürümeye koyuldular... Bir süre geçtikten sonra kendilerini bu kez tozlu çamurlu bir yolda buldular ve yolun sonunda karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapıyla yırtık pırtık elbiseli bir dede çıktı... Adam sordu: "Afedersiniz... Bana biraz su verebilir misiniz?" Dede "İçeri gel" dedi.. "Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir ceşme var..." Adam sordu: "Peki arkadaşım da benimle gelip ordan içebilir mi?" Dede "Tabii..." dedi.. "çeşmenin yanında köpeğinin de su içebileceği bir kase bulacaksın..." Bunun üzerine adam kapıdan girdi... Biraz yürüdükten sonra sağ tarafta çeşmeyi buldu.. Adam çeşmeden köpek de oracıktaki kaseden doya doya içerek susuzluklarını giderdiler... Derken adam geri giderek girişte bekleyen dedeye sordu: "Su için çok teşekkür ederim... Peki burası neresi..?" Dede "Burası cennet" dedi.. Bunu . duyan adam şaşırdı: "Ama nasıl olur..? Az önce burası gibi kırık dökük olmayan muhteşem bir yere gittik ve orasının da Cennet olduğunu söylediler..." Dede "Şu rengarenk çiçeklerle süslü altın kapılı yer mi?" dedi... "ama orası Cehennem.." Adam iyice şaşırmıştı: "Peki ama orası sizin adınızı kullanarak insanları kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz..??" Dede gülümsedi: "Kızmıyoruz... Çünkü onlar kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanları Cennet en uzak tutuyorlar...."
