Aşk Mıydı O ? Aşk mıydı o, aşkımsı bir şey miydi Neydi çekip kendine, beni bağlayan Kanatan dudağımı, tenimi dağlayan Elleri ta içimde o dev miydi Etime bir alev değmişçesine Nasıl da yakardı öptüğü zaman Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine Hani o yalnız benim olan gül, kırmızı Gözlerimin önünde açılan sonsuz bahçe Hani, o var olmalarımız öpüştükçe O delice sürdürmeler yaşantımızı Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aşka Sarıldıkça güçlenmek, bütünlenmek Kudurmuş arzularla zamanı yenmek Ve en kuytularda buluşmak korka korka Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara Varmak için o sevgiyle açılmış kollara Apansız düşmek yükseklerden bir yerden Oydu işte alıştığım, özlediğim şimdi de Sevgice bir tutku, aşkımsı bir yakınlık Avunmak... Kırık dökük anılarla artık Kimbilir? o geceler yaşanmadı belki de Ümit Yaşar OĞUZCAN
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış. Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın İşte o, insanın bir yerde, aşka boyun eğmesi Kırılmak, bölünmek, o hep bütünlenmek O çok sevmek, tenin bir başka tene değmesi. Yanmak mı o eski çağlarda yanmak Kül olup savrulmak rüzgara karşı İlk kesilmişliği mağrur ellerimizin O çok sevmek, kanımızın o ilk akışı. İşte pınarlar, testiler, ırmaklar, çeşmeler Kanlı avuçlarla içmek aşkı kanmadan O kıyılarımızdaki denizin ilk coşkunluğu O çok sevmek büyütmek onu hep, orada o zaman Kazımak ulu ağaç gövdelerine adımızı Yazmak her şeyi bir bir kumların üstüne O her işkenceye mahkum olmuşluğumuz O çok sevmek, daha çok sevmek günden güne. Öyle delicesine, öyle korkunç, öyle çılgın O çok sevmek o yanardağ, o ateş, o yangın. Ümit Yaşar OĞUZCAN
Seni düşündüm yine bu akşam üstü Gelmedin mor salkımlar sana küstü Umutsuz bekledim sabaha kadar O çok sevdiğim yağmurlar bile sustu Seni düşündüm de çıldırdım yine Kahrettim seni benden çalan geceye Seni sordum yastığıma, seni sordum boş odama Hesap sordum yumrukladığım duvara Mor salkımlı sokakta ellerimi tut Okşa yine saçlarımı dizinde uyut Ne çok severmişim sen gidince anladım Bu serseri gecelerde, sana ağladım Bu akşamda sensizliği anılara sarıp içtim Kaybettikten sonra anlıyor insan Meğerse hiç kimseyi senin kadar sevmemişim Bir dönsen ; En güzel yerinde biten bu rüya Yeniden yaşanır istesen Yıldızları sermezmiyim ayaklarına Geldiğin yollara toz olmazmıyım Yine şafak söküyor Uykuları unuttu gözlerim yine tavanda Ne vardı diyorum Ah, bi dönseydin son anda Şarjörüne hasret sürdüm sazımın Şimdi hüzün işgalinde yüreğim Ve ben hala mor salkımlı o sokakta Bıraktığın yerdeyim Ekmeğimi sen bölersen çoğalırdı Kaçıp sana sığındığım geceler pazarlıksız düşlerimdin Gelde yine bi kuş dirilsin günlerimizden Ekmekle tuz olsun yeterki sen ver Türküler kondurayım dudaklarına Karımsın, öteki yarımsın ve de Sevmek kadarımsın Mor salkımlı sokakta ellerimi tut Okşa yine saçlarımı dizinde uyut Ne çok severmişim sen gidince anladım Bu serseri gecelerde,sana ağladım
