(bkz: dede) dede soyundan* olurlar genelde, cem törenini yönetirler. tıpkı imamlar gibi; özünde bilgi ve görgü gerektiren; şimdi o özü kaybetmeye doğru giden bir ruhani liderlik görevdir bu. (bkz: ehlibeyt) alevilerin bedevi oldugu donemlerde, alevi toplumun temel taslari bu ihtiyarlar idi. alevi ogretisi bu kisiler eli ile nesilden nesile aktarilir, kutsal bilgi bu insanlarin uhdesinde bulunurdu. muhtelif ayinleri ve torenleri yonetirler, canlari, gelin canlar bir olalim diye bu kisiler cagirirlardi. guzel zamanlardi onlar, baglama calinir, hep beraber cem olunup done done bir hal olurlardi. ayni zamanda eglenceli zamanlardi da... ama devir degisti. aleviler koyden kente, bedevilikten medenilige gecis yapti. ilk baslarda toplum icerisindeki konumunu muhafaza eden dedeler, zamanla kenara itildi. okumus cocuklar bunlarin sifahi bilgisine itibar etmedi, mevcut uc bes kitabi da muhtelif incelemeler ve edisyon kritiklerle irdelediler, bunlar sahih seyler degil diyerek burun kivirdilar. dedeler kenara itildi. alevi toplumu boylece geleneksel baglarindan koparildi, dedeler issiz, itibarsiz, aleviler bassiz kaldi. bu yuzdendir ki artik alevi kulturu yok olmada, siyasilerin elinde oyuncak olmakta... dedeler de kendi kosesinde mahzun mahzun omur tuketmekte... yazik ki ne yazik, bir kulturel renk yok olmakta... aleviliği gelecek nesillere taşıyacak gözüyle bakılan insan. taşır mı taşımaz mı, ne kadar yozlaşıtırır ve ya ne kadar değişitirir o ayrı. dede veya baba olmanın ilk koşulu soy olarak ali´ye ve giderek muhammed´e dayanmaktir. dede soylu aşiretler muhakkak surette soylarını ali´nin çocukları ve torunları olan on iki imamlardan birine dek dayandıracak biçimde birer soy kütüğüne sahiptirler. bu nedenle dede soylu aşiretler kendilerine yüksek bir paye vererek şovenist anlamda biz âevlad-ı resulüzâ derler. bunun için diğer aşiretlerden gerek ırk ve gerekse soy bakımından kendilerini üstün kabul ederler. şunuda belirtelim ki ellerinde bulunan bu soy kütükleri inandırıcı olmaktan uzaktır. her ne kadar selçuklulardan beri bazı hükümdarların onayını taşıyorlarsada inandırıcı kanıtlardan yoksundurlar. (sezai ozturk'un akademik bir calismasindan) alıntı;sözlük
