Bir mürvetim vardır gerçek erlere, Muhammed Mustafa Ali?den medet. Fatima Hatice candan yarlere, Hasan Hüseyin, Veli?den medet. Zeyneli Bakır?ı ezbere bildim, Caferi Sadık?a yüzümü sürdüm, Musa Kazım Rıza?ya mürvete geldim, Şah Taki ve Naki uludan medet. Hasan Ali Askeri Şaha varalım, Muhammed Mehdi?den didar görelim, Masumu paklara can baş verelim, Hünkar Hacı Bektaş Veliden medet. Şeyh Safi Üstadım Gürühu Naci, Sedrinde Muhibbi haneden tacı, Veysel Karani?dir dertler ilacı, Suna Sultan, Hızır Deli?den medet. Mikail, İsrafil deryaya kaçan, Azrail elinden canu mahut içen, Delili Cebrail ile göklere uçan, Nurdan tertibatı yol eden medet. Kamber?i Kamber edip aldıran, Düşkünün elinden tutup kaldıran, Zülfikar ile bed neslini öldüren, Cümle erbapları kul eden medet. Koca Seyit, Köse Seyit Pirlerle, Seyit Namçık, Pir Seyit erlerle, Seyit Zebun, Baba Mansur nurlarla, Sarı Saltık, Kızıl Deli?den medet. Minnet eyleyelim üryan Hızır?a, Abdal Musa, Garip Musa hazıra, Gözcü Karaca Ahmet yolda nazıra, Bin ile kar kış doludan medet. Ali Abbas Sultanım alemin nuri, Güruhun Şahları onların yari, Gönlümüz arzu eder güzel Hünkarı, Baldan inen zehri bal eden medet. Kara Pirvet yardım eder düşküne, Abdulvahap yol gösterir şaşkına, Derviş Halil, Pir Cemal aşkına, Mansur çeşmesini göl eden medet. Urfa?da bekleyen Halil-i Rahman, Sultan Senem eli her derde derman, Şeyh Hasan?la güzel Şeyh Çoban, Şeyh Ahmet Deli?ye gel eden medet. Sultan Melik nikap çekmiş yüzüne, Kendim evliyanın düştüm izine, Cücük Baba, Kurt Babanın tozuna, Karışalım Himmet Ali?den medet. Pir Sultan Abdal?ı nuruna katıp, Şah Hatayi?den dest devak tutup, Kul Himmet?le her bir sırlara yetip, Nesimi?nin derisin yüzdüren medet. Sefil Kemter, Er Mustafa, Virani, Kul Yusuf?la etna kulum Kul Veli, Kul Siyah, Kul Hüseyin, Şeyhoğlu, Kaygusuz Abdal?ı gel eden medet. Fuzuli, Niyazi, Derviş Sezai, Usuli sankim havran dağı, Eşrefoğlu, Aşık Emin Hidayi, Aşkıyla babında kül eden medet. İbrahim Hakkı ile kıla nidayı, Kemal ulu Hafız, Mansur Hüdayı, Sela verip de işitenler sedayı, Candan doyanları dirilten medet. Nice binlerce aşıkın vardır İlahı, Cümlesi bir dilden söyler segahı, Dünü günü seyredenler dergahı, Her tarafı cemalına yol eden medet. Bu dünyada gerçek erler çoktur, Vasfın etmeye kudretim yoktur, Üçler, Beşler, Yediler Haktır, Dört kapıdan Hakka gel eden medet. Niyazım seksen bin Urum Erine, Yetire doksan bin Horasan Pirine, Yüz Şah evliyasının nuruna, Bağışla gel bizi yaradan medet. Bir nefesle cihanın binasın kuran, On sekiz bin alemin kalbine giren, Cana nasıl şeş cihetten dem veren, La Mekan iline yol eden medet. İptida vücuda Adem?i kuran, Havva ile cennet içinde oturan, Bitent alıp bu dünyaya götüren, Naci ile Şit?e yar eden medet. Ezel kudret kandilinde nur idin, Ol zamanda Adem ile var idin, Güruh-u Naci kavlinde sır idin, Möhüp kullarını sır eden medet. Yetmiş iki milleti icat eyleyen, Her birine bir dil ile söyleyen, Naci deryasına dalıp boylayan, Halktan ırak halkı var eden medet. Evliyayı yetmiş ikiden seçen, Güruh-u Naci?ye rahmetin saçan, Cisminde can bulup varından geçen, Lahmade kulunu hür eden medet. Nuh Naci Nebi ile gemiyi çatan, Kimini gark edip, kimisin batan, Magrıpta top atıp maşrıkta tutan, Ad kavmini hışımla bil eden medet. Yunus ile balık karnında gezen, İlyas ile yedi deryada yüzen, İsa ile balçıktan yarasa düzen, Cercis?i öldürüp dirilten medet. Hıdır Abdal ile mermeri kesen, Sultan Samuli ile birliğe giden, Yalıncak Sefil?lerin carına yeten, Seydi Battal Gazi Veli?den medet. Şah İbrahim de bir gürbüz erdir, Kara Hacı ile hem sadık yardir, Abuzer Gaffari bir gizli sırdır, Ebül Müslüm ile car eden medet. Yakup ile ağlayıp zar eden, Halil İbrahim?i narı nur eden, Yusuf?u kuyuda yitipdar eden, Mısır?a Sultan şad eden medet. İshak Nebi?ye nübüvvet veren, Hızır İlyas ile abı hayata giren, Yuşa ile Zülkefil?e dem veren, Münkirlerin gözün kör eden medet. İsmail?i kurban diye emreden, Koç gönderip şad eyleyip gelen, Musa ile bire bir kelam söyleyen, Davud?a ahengi mum eden medet. Eyüp ile sabreyleyen her derde, Lokman gibi deva olan her yerde, İskender Şahap Salih göherde, Yemini ismini verip dem eden medet. Kaf dağında Süleyman?a yol açan, Zekeriya?yla bile özünü biçen, İlyas ile deryaya cevahir saçan, Üzeyir ölmüşken dirilten medet. Arafatta bekleyen Halilürrahman, Sultan Sahar?ım dertlere derman, Şeyh Hasan ile güzel Şeyh Çoban, Şeyh Ahmet Dede?yi kül eden medet. Muhammed ile Hatemi Enbiya olup, Yüz yirmi dört bin Nebiden gelip, Nuri nübüvveti Ali?den bulup, Bu cihan Sultanı Veli?den medet. Noksani kulunum ister keremi, Gönlümüzden kaldıra derdi veremi, Tabip olup yaralarımı saramı, Gülü derde deva eyleyen medet.
Bu Anlamlı ve Değerli paylaşımın için çok çok saol canım Gercekten Cok derındı Emeğine sağlık Teşekkürler...
