Ehlibeyt imamlarımızın isimlerini bilmek veya buraya sırasıyla yazıyor olmak asıl maksadın ötesine geçmez. İsimlerden çok o isimlerin manalarına ve o mana içerisindeki hakikatlere bakmak gerekir. On iki imamların mübarek varlığını bedende halde tekmilleyip cümlesini bir bedende bir canda bir gönülde toplamak icap eder. İsimler ve cisimler cümlesi de birdir. Maksat o çokluğu birlikte görmek ve o birliğin içinde yaşıyor olmaktır. İşte o da sevgi ile,muhabbetle,aşkla,hizmetle ikrarla olur. Ehlibeyt bir nurdur. Bu nur Hakk nurudur. Ve o'na ancak temiz olanlar dokunabilir. Nur suresi ayet 35 ve 36 bu gerçeği işaret etmektedir. Yani güzel canlar. Yol'a girmeyince yol'da olunmuyor. Ehlibeyt'in manasında kendi varlık binasını kurmayan da o nurun çerağından nasip almıyor. Bunları fikretmek, gönülde o makam sahiplerini zikretmek ve onların mübarek varlıklarına layık birer can olmak daha makbulü bir yöneliş olur. Sevgi ve muhabbetle.
EHLİBEYT İMAMLARININ İSİMLERİ, LAKAP ve KÜNYELERİ 1- Ali b. Ebu Tâlib. ( Emir-ül Mü'minin ) 2- Hasan b. Ali. ( Müctebâ ) 3- Hüseyin b. Ali. ( Seyyid-üş Şuheda ) 4- Zeynel Abidin ( bin Huseyin ) 5- Muhammed Bâkır ( bin Zeynel Abidin ) 6- Cafer-i Sâdık ( bin Muhammed Bâkır ) 7- Musa-i Kâzım ( bin Cafer-i Sâdık.) 8- Ali-yyur Rıdâ ( bin Musa-i Kâzım ) 9- Muhammed El Cevad ( bin Ali-yyur Rıdâ ) 10- Ali El Hadi ( bin Muhammed El Cevad ) 11- Hasan-ul Askeri ( bin Ali El Hadi ) 12-İmam Muhammed Mehdi ( bin Hasan-ul Askeri ) Yüce Allah; İmamları, Peygamberlerin devamı ve vasileri olarak dünyaya göndermiştir. Hz. Peygamberin (s.a.a.v.) yolunu, ilimlerini izleyen imamlar yaşantılarıyla tüm insanlığa örnek olmuşlardır. Bütün âlemler imamların ilim ve faziletlerinin nuruyla aydınlanmıştır. Beşeriyetin eremediği bilime küçük yaşta ilahi öğretiyle haiz oldular. Ehlibeyt imamları (a.s.) dinin, ilimin, takvanın, faziletin, kerametin ve temizliğin kaynağıdır. Geçmişi ve geleceği bilmeleri, Allah tarafından kendilerine gelen bir ilhamdır. Ehlibeyt imamlarının bilgileri engin denizler misalidir. Tüm insanlığın bilgileri o engin denizlerin yanında ufacık bir damla bile değildir. İmamlığın kendilerine yüce Allah tarafından verilmesi her isteyenin rastgele imam olamayacağının kanıtıdır. İmamlar, Allah tarafından olağanüstü güçlerle donatıldığı halde tabiatın kurallarını çiğnemediler. İslamiyet’i yaymak için zor kullanmadılar. Yenilgiyle karşılaşacaklarını bildikleri ve mucizevi güç sergileyebilecekleri halde o gücü sergilemediler. Mucizevi güç ve olayları din için, İslam için ve imametin yüce Allah tarafından kendilerine (on iki imama) verildiğini kanıtlamak için gösterdiler. Gerektiği yer ve zamanda doğaüstü olayları gerçekleştirdiler. İmamların her kerameti mutlak surette ibret alınacak bir mesaj içindir.Ehlibeyt’in 12. İmamının gaybetine (görünmezliği) inanırız. Kıyamet Günü’nde Mehdi olarak zuhur (görünmesi) edeceğine inanıp kendisini beklemek inancımızın gereğidir. Kıyamet Günü’ne kadar Kur’an-ı Kerim, Sünnet-i Nebevi ve Ehlibeyt İmamlarından öğrendiğimiz İslam dinini bu üç ana kaynağa uygun şekliyle uygulayıp yaşamamız şarttır. Zira bu üç kaynak öğretilerinde aynı yolu gösterir. Herhangi birisinin sözünün diğeriyle çelişmesi durumunda o sözün geçersiz ve sonradan başkaları tarafından uydurulmuş, yalan yanlış olduğu anlaşılır. Kuran-ı Kerim, Sünneti Nebevi ve Ehlibeyt İmamları, Aleviler için bir el terazisinin her bir kefesinin üç ana ipi gibidir. Nasıl ki terazi kefesinin bir ipinin olmaması durumunda tartma işi yapması düşünülemez ise bu üç ana kaynağın birinden birisinin eksik olması ya da çelişmesi düşünülemez. Terazinin her kefesinin üç ipi sağlam şekilde ise terazinin hak göstergesi hakkı gösterecektir. İşte Alevi inancında Hakkın göstericisi ise Ehlibeytin kendisidir.
