Üşüyorum Ellerini ödünç ver Giderken Saçlarımda gezinsin parmak uçların Bir hıçkırık olsun sesim kulaklarında Bir sonbahar hüznü gözlerimde Ayrılık bir kor gibi otursun yüreğime Yaksın içimi parçalasın yokluğun Giderken ellerini ödünç ver Üşüyorum Sar sarmala beni Umutsuz dudakların yanaklarımda gezinsin Dağıtsın gönlümün efkarını son gülüşün Giderken ödünç ver sevgini Şehirlerimde sensiz cadde kalmasın Sensiz bir ben kalayım öylece Giderken Bir mezar bahçesinde çiçeğin olayım Hani yüzünde açan güller gibi Soğuk buz gibi bir mahzende bırak beni Belki acımı dindirir sensizliğimi bir bıçak gibi keser Giderken son kez buseni ver Unutulmuş kuru bir yaprak gibi kalayım öylece Giderken Her şeyden önce Üşüyorum ödünç ver ellerini Çiçeklerim bakışlarım ve umutlarım kalsın Rehin etme özlemimi sende
