Alışamadık ki hiç birbirimize... ya gözlerin kurşunladı beni... ya da sözlerin... sen benim ıssız geleceğim... yalancı baharımsın... öyle bir gidişin var ki bende... defalarca hançerler saplandı kalbime... belki bir gün dönersen... ben bıraktığın yerde olmayacağım... başka bir şehirde, başka biriyle... içimdeki hüzünlerle... seni hatırlıyor olacağım... kalbimin seni unutacak kadar cesareti yok... gücü de yok... bilmezsin ki sen... uğruna dökülen bu gözyaşlarını... dilim seni sevmediğimi söylese de... yüreğimde '' SENİ SEVİYORUM '' çığlıkları kopuyor.. bu sensiz sokaklar... sensiz günler... '' SENSİZLİK ''... en çok bu zor geliyor bana... yokluğunun sessizliği... söylenecek o kadar sözümüz varken... böylesine delice severken... sen kıydın bize... gençliğimize... ama şunu bil ki... ne seni... ne sözlerini... ne de gözlerini... unutmayacak bu yürek... anladım... hayat dersinde aldığım en büyük ceza... S E N S İ Z L İ K ...
