Sessiz bir tren kalkacaktır istasyondan icinde yolcusuz koltuklarıboş icinde sade ben gıdıyoruz nereye gıdıyoruz sessızlık ıcınde sessızlıge gomulmuşvagonlar ses cıkarmak ıcın ugraşan raylar sokaklambaları gıbı karanlıgıaydınlatmaya calışan loş ışıklar elımın ıcınde gezıyorum sankı gıdıyorum ucurumun kenarına bagıracagım yapamıyorum sesızlık bozulacak dıye ama bagırmak ıstıyorum sessızlıgıbozmak ıstercesıne ama bagıramıyorum ,vagonlar sallanıyoyor ılerlıyor raylar yuruyormuş gıbıkaranlık tunelle rde kaybuloyur,sankı tren ayışıgı bıle bana bışey soruyor sankı pencereler bana bakıyor unuttum kendımı unuttum duşuncelerımı unuttum benlıgımı sesızlık ıcınde gııyor karanlık yollarda tren,sesız bır şekılde sankı hıc bıtmeyecek,raylar sankı hıc durmayacak raylara baktıkca sade demır goruyorum ama sankı hayatı anımsatıyor saNKI hayata benzıyor sanıkı ınsana benzıyor raylar amakımse bılmıyor sessız trenın sessız yolcusu oldugumu. alıntı
