sensizlige alışamadım,alışamayacağım birtanem gözlerim hep telefona kayıyor,belki ararsın diye sonra kahrediyorum yokluğuna ben hala buralardayım,hiç değişmedim ve seni bekliyorum çok durgunlaştım,bir o kadarda olgunlaştım herşey manasız geliyor sen yokken gülmek artık en son yaptığım şey hayatımda hep dua ediyorum,sağsalim gittiğin gibi gel diye bazen içimde bir tedirginlik oluyor ya değişirse,ya bana olan sevgisi tükenmişse düşünüyorum yüzümde hafif bir tebessüm beliriyor bunların imkansızlığı senin bana olan sevgin tüm korkularımı alıp götürüyor,bir nehir misali sen gittin, kendimle yanlız kaldım ve sanki hayat beni bir sınavdan geçiriyor o kadar olumsuzluklarla karşılaşıyorum ki aklımı bulandırmaya çalışanlarda olmuyor değil tabi ki ama ben sana öyle bi tutkuyla bağlıyım ki tüm bunlar yetmiyor, ne senden kopmama,ne de sevgimden vazgeçmeme birtanem, sen yoksun,ben güçsüz kaldım yalnız kaldım, ve de çaresiz.. senin olmadığın hiçbir yere gitmek gelmiyor içimden nereye gitsem,hangi ortama girsem sen ve yine sen... bazen rüyalarımdan ağlayarak uyanıyorum sana birşey olmuş canın yanımış,incinmişsin her defasında benim de canım yanıyor biliyorum sana söz verdim sözümü tutamıyorum birtanem tutamıyorum ben hep ağlıyorum... beni yaşadığımız anılarla bırakıp gittin bunun için seni suçlayamam mecbur kalmasan böyle gitmezdin, yalnız bırakmazdın beni, gecemde,gündüzümde... ayrılığı şimdiye kadar hiç tatmamıştım hiç sevmemiştim ki kimseyi,seni sevdiğim kadar hiç değer vermemiştim kimseye,sana verdiğim değer kadar şimdi bu ayrılık,senin benden uzak oluşun o kadar koyuyor ki,o kadar içim acıyor ki... hiç olmadığım bir şekilde düşlüyorum seni aklımdan çıkmıyor,gözümün öünden gitmiyorsun her an,her dakika,her saniye düşünüyorum ama gel görki belki de uzun bir süre göremeyeceğim seni yakından, dokunamayacağım tenine,öpemeyeceğim büyük bir tutkuyla hissedemeyeceğim seni... kendimle geçirdiğim sensiz zamanlarımda ne yapacağımı bilmiyorum, tek bildiğim birşey var senin için yaşıyorum senin sevgin beni ayakta tutan senin varlığın... sen benim için Tanrı'nın bana bir armağanısın en kötü zamanımda tanıdım seni ve gün gibi doğdun karanlığıma seninle yüzüm güldü,seninle yaşadığımı hissettim hayatı şimdi her an seni kaybetme korkusuylayım, sanki dalgalara karşı kürek çekmekteyim, ben hep bekleyiş içindeyim... sen ordayken ben gülemiyorum,eğlenemiyorum hiçbirşeyden tat alamıyorum sen benim yarımdın,şimdi yoksun ben yine yarım kaldım bir tarafım hep eksik ben hep ağlamaklı... duygularıma söz geçiremiyorum sensiz nefes bile alamıyorum sanki bir rüyadaymışım uyandım heryer cehennemden farksız gerçekler bana acı veriyor ama ne farkeder, ben hep bu içimde ki acıyla yaşıyorum..
Cok güzel bir siir.. Sevdigini beklemek ona hasret kalmak off off yaniii cok zor........ Paylasimin icin saol...
