Hacı Bektaş Asırlardır sevenlerin Anar seni Hacı Bektaş Yolunda yok kavga savaş Hacı Bektaş Hacı Bektaş Sevgiyle gönüle giren Dostluk barışı getiren Ayrıyı gayrıyı silen Hacı Bektaş Hacı Bektaş Sana gelen huzur bulur Yaşamına yaşam verir Tanrıyı insanda görür Hacı Bektaş Hacı Bektaş Türlü semahlar dönülür Cosku heyecan getirir Huzuruna gelen bilir Hacı Bektaş Hacı Bektaş Yolun bilen yine gelir O sevgiyi anda görür Elin belin dilin bilir Hacı Bektaş Hacı Bektaş Pınarlarım gözüm sensin Bilirim ulusun pirsin Ali yolun sen Ali'sin Hacı Bektaş Hacı Bektaş Güngör'üm bu yola girdim ilim aldım irfan gördüm Huzurunda niyaz ettim Hacı Bektaş Hacı Bektaş İsmail Güngör
YARAM AYNI YARA Benim yaram başka yara Kader mi bu baştan kara Dönüp baktım asırlara Benim yaram aynı yara Sizde bakın kayıtlara Kerbela’dan Sivas’lara Niyazım ulu hünkara Benim yaram aynı yara Çatmayalım gel bu kaşı Dünya görülmesin şaşı Akmasın daim göz yaşı Benim yaram aynı yara Güngör’üm dostlara sorar Sarmaz isen yara azar Sızlar hep sonsuza kadar Benim yaram aynı yara İsmail Güngör
OLMAZ OLSUN Böyle haber olmaz olsun Kül eyledin Ali'm bizi Sazımız da telimizi Söktün gittin olmaz olsun Olmasın hiç böyle kader Dostlarını ettin heder Öksüz sensiz bu perdeler Attın gittin olmaz olsun Daha doğmadan yetimdin Meşakkatlerle büyüdün Ozan oğlu ozan idin Koptun gittin olmaz olsun Güngör böyle dedi dilim Daha yazmaz oldu elim Şok ettin bizleri Ali'm Böyle ölüm olmaz olsun İsmail Güngör Kıvırcık Ali anısına yazdığım şiirdir.Saygıyla anıyorum.
Birlikte Yaşamak Varken Ne güzel birlikte yaşamak varken Ayrıyla gayrıyla uğraşır olduk Birileri çalıp köşe dönerken Meydanlar doldurup şakşakçı olduk Kim ne dediyse oraya koştuk Yağmurda çamurda beraber sandık Allah kuran nidalara inandık Abdestli talana alışır olduk Yardım kampanyaları hızla çoğaldı Yoksullar yerine,cepleri doldu Ucu geldi iktidara dayandı Hırsıza yolsuza inanır olduk Attılar ortaya adı açılım Kürdü,alevisi dedi ben varım Torbanın içinden çıktı saçılım Yalanla dolanla barışır olduk Güngör’üm der bu böyle olmaz Gün olur bu halkım,sus desen susmaz Yediği kursakta hiç mi hiç kalmaz Bu işin sonunu kestirir olduk İsmail Güngör
Bu İnsanlar Dünyayı ne hale koydu Bu insanlar bu insanlar Hiç ettiler yaşamayı Bu insanlar bu insanlar Her şey insan için dedik Bindiğimiz dalı kestik Canlı cansız hiç demedik Yok ettiler bu insanlar İnsandır canlının hassı Bilmedi haklı haksızı Söyleyenler oldu bazı Katlettiler bu insanlar Hani nerde ne sultanlar Taht için kardeş vurdular Ölmediler Pir Sultanlar Bilemedi bu insanlar Erenler der dostuna can Can olmazsa olmaz canan Vücut şehridir kuran Göremedi bu insanlar Güngör nedir ırk ile kan Her insanda vardır bir can Hepsinin de adı insan Demedi ki bu insanlar İsmail Güngör
VEFASIZ Giderken aklımı baştan Alıp gitme sen vefasız Belalı başım doğuştan Karaymış gitme vefasız Ağlayan yüzüm gülmedi Sızlayan yaram dinmedi Çok tabip gezdim geçmedi Çaresiz çıktı vefasız Gidip halimi arz ettim Yaşarken çilemi çektim Düşmanmış, dostum zannettim İkiyüzlüymüş vefasız Güngör’de ne acı illet Can için edemem mihnet Pirime oldum emanet Var git yoluna vefasız İsmail Güngör
ATMA BENİ ÖLDÜRÜRSÜN Aklından çıkarma beni Atma sakın öldürürsün Bu eller var etti seni Gitme beni öldürürsün Gıybet etmeyesin dosta Kader mi hep olmak yasta Nedense yolumuz sarpta Anlamazsan öldürürsün Vaktim olsun dosta varam İkrar verip ikrar alam Dileğim sönmesin çıram Esme beni öldürürsün Dinleyin dostlar sözümü Beraber çözek düğümü Sana verdiğim sözümü Satma beni öldürürsün Kaygım iyi olmaz yaram Ben kendi yaramı saram Kimim ama,kime varam Sormaz isen öldürürsün Boran olur kışta karda Ara neleri var dağda Güngör’üm eller yanında Susma beni öldürürsün İsmail GÜNGÖR
