HAYATA SUSUYORUM bir parçamı uğurluyorum sonra... kalan parçamı kanatıyorum susuyorum aslında bağırıyorum kimsenin duymadığı kadar çığlığı basıyorum kanayan yaralarıma tuz basıyorum gözyaşlarımı yüreğime akıtıyorum Gitme diyorum sesimin çıkmadığını farkediyorum hergün son nefesimi istiyorum sonu gelmek bilmiyor tükenip, silinmek istiyorum kendimi yok edemiyorum size bırakıyorum katilim olun ben ölüme dünden razıyım bunca yıllık hayatımı bir çırpıda siliyorum gözlerimi oyuyorum kimseyi görmesin diye yüreğimi parçalıyorum bir daha sevmesin diye ellerimi kesiyorum kimsenin eline değmesin diye canımı teslim ediyorum ruhum huzur bulsun diye kimsenin olmadığı bir şehre düştüm yine ömrüm yollarda geçmekte,kaç yol ayrımı var bilmiyorum seçipte yoluma gidemiyorum kayboluyorum kendi içimde kendimi yitiriyorum ve tüm yollarım kapanıyor dileklerim ters işliyor düşlerimse tepe taklak oldu şimdilerde neresinden tutunmalıyım bu bomboş hayatın sırtımı yasladığım duvarlar enkaz olup karşımda kaldı düşlüyorum ve yerlere düşüyorum kalkıpta ayakta durucak gücüm kalmadı güneş hiç bu kadar siyah doğmadı gece odamı hiç bu kadar aydınlatmadı yatağım çivi olup bedenime batmadı yastığım bu kadar gözyaşıma bulanmadı uykusuz geceler bir bana kaldı tenim bana yabancı ruhum bedenimden kaçak yüreğim firar ben benden öte oyuncak oldum dünyaya yine. kaldı mı ki.? söyleyecek başka kelime. "alıntıdır"
