Hayatımda Olduğun Yerde Kal "Ruhumun ve hayatımın sıkıştığıcan çekiştiği şu dört duvar arasında hayatımı yazıyorum sana .." Çocukluğumun mutluluğu olan ağlamalarımı hatırlamamsenden giderken süzülen yaşların yanında.. Kaldırımlardaki gölgemi yakalamak için düşüşlerimidizlerimin kanamasınıhıçkırıklarımı hatırlamam;sen düşümden düştüğünün kadar.. İlk aşkımıilk kavgamıon yedi yaşımı hatırlamam..Senin "İLK'im" olduğun kadar.. En delien hırçın yıllarım olanhayata merhaba dediğim o yaşımın yirmilik sancılarımın bedenimi inlettiği acıları hatırlamam; seni kaybettiğim de verdiği acı kadar.. Ve şimdi.. Belki yeniden sevebilmeömrümü ömrüne adama ihtimalim olan hayatımın bu anında.. Yani şimdihemen.. Rüzgarda savrulan saçlarımın esintisi yüzüne değince.. Islanan saçlarımı dağıtışını bir daha sana hatırlatınca.. Yağmurun sildiği ayak izlerimyeniden senin ardından iz bıraktığında.. Gözlerimin baktığı yerde seni bulmasına.. İsmimin senin dudaklarından yavaşca bir daha süzülmesine.. Ne dersin? Derdin bilirim.. Evet derdinyanımda olabilseydin.. Islak saçlarımı yeniden dağıtırdın.. Bilirim.. Yeniden soluk alışında;ismim dökülürdü dilinden hece hece.. Ve sen yeniden; HAYATIM olurdun.. Seni; Öfkeleriminserzenişlerimin dilime dolandığı yerde asılı bırakıyorum.. Kollarım açıktebessümüm yüzüne yansır bir halde.. Kımıldama sakın..Tam burada Kal.. Olduğun yerde.. Ve HOŞCA... Kal...
