Halife Harun Reşit'in eşi Zübeyde bir gün yarı deli bilge Behlül'ün toprağın üztünde bir ev çizmekte olduğunu görürgörür ve ona sorar: 'Ne yapıyorsun?' 'Cennetde bulunan bir ew' 'Satarmısın onu bana' 'Satarım' 'Kaça?' 'Bin dinara' Zübeyde Behlül'e bin dinar verilmesini buyurur. Harun Reşit o gece düşünde kendisinin cennetde olduğunu ve oradaki saraylardan birine girmeye cabaladığını görür. Ne varki saraya girmesi engellenir: 'Bu saray Zübeydenindir.' der birileri Sultan'a. Sabah olunca düşünü karısına anlatır.Karısı Sultan'a bir önceki gün Behlül'le aralarında gecen konuşmayı aktarır ve ona bin dinar verdiğini söyler. Behlül'ü yanına çağıran Sultan,'Bana Cennet'ten bir ev satar mısın?' diye sorar ona. 'Satarım.'der Behlül: ancak istediği değer olağan üstü yüksektir. Halife öfkelenir, 'Neden Zübeyde'ye ucuza sattın?' der. 'O, evi görmeden almaya kalkışmıştı Sultan'ım:sense gördükten sonra almak istedin.' olur Behlül'ün yanıtı.
teşekürler paylaşım için can.Bu hikayelerin amacı insanların kendilerini,yanlışlarını sorgulamaları için,lakin insanoğlu öyleki,kimisi hikayeyi okur ve güzel bi hikaye diye geçiştirir, anlatımlar boşadır.kimisi ki onlara bu hikayeler anlatmaya bile gerek yok,insan olabilmiştir,maddi değerine bakmaz hiç birşeyin,o sahte mutluluk peşinde değildir.
HİKAYE İÇİN TEŞEKKÜRLER. ben bu hikayeyi şu hikayeye benzettim; adamın biri, birgün yolda yürürken bir mektup bulur. açar ve okumaya başlar ve ardından intahar eder... neden ?, çünkü, mektupta cennette bir kişilik yer kaldığı yazıyormuş. bizim yarı deli bilgede bir evi satılığa çıkarmış alıcı üstüne alıcı.
