UNUTMA Kİ Sen uykusuzluk nedir bilirmisin ? Tırnaklarınla yaptığını parçaladın mı ? Gözlerini tavana dikip düşündüğün oldu mu bütün gece Ve bütün bir gün Belki gelir ümidiyle Bekledin mi hiç ? Gelmeyince seni aramayınca Ölesine ağladın mı ? Sonra çekilip en koyusuna yanlızlıkların Ona ait ne varsa Bir bir hatırladın mı ? Sen günden güne erimeyi bilir misin ? Dev bir ağacın vekarı içinde ölmeyi Bir teselli aramayı Issız parklarda tenha sokaklarda Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda Deli divane yollara düşüp Yaşlanmış bir köpek gibi Eskimiş bir gömlek gibi atılmışlığını Hissettiğin oldu mu ? Sevmekten , günler geceler boyunca yürümekten Elin , ayağın kalbin yoruldu mu ? Sen yalnızlığın acısını bilir misin ? Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına ? İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı ? Bütün gururunu çiğneyip Sevdiğinin geçtiği yollarda bastığı toprakları Eğilip öptün mü ? Sen çaresizlik nedir bilir misin Sen yokluk nedir gördün mü ? Yanan başını duvarlara vurup parçalamak Geldi mi içinden ? Sen her gün bin defa öldün mü ? Böyleyim diye ayıplama beni Birgün kendimi sonsuzluğun koynuna bırakırsam Yaralı ve yenik bir asker gibi Darılma ; Unutma ki Her seven adsız bir kahramandır Unutma ki İnsan sevebildiği kadar insandır... Ümit Yaşar Oğuzcan'ın güzel bir şiiri gönlümden gönlüzüne gelsin. _________________ ''HAYAT, ARKADAŞLIKTAN DAHA BÜYÜK HEDİYE VERMEZ''
