AKIL GÖZÜ seni bulmakdan önce aramak isterim seni sevmekten önce anlamak isterim seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, sana hep hep yeniden başlamak isterim ÖZDEMİR ASAF
Denizin Delisi Unutmak mı, delisin, Gitmesem de bekler orada deniz. Gelirsem bilmelisin Benim beklememdir burada deniz. Gitmek gibi geleceğim Denizin delisine. Delinin denizi gibi, O ne kadar giderse. Özdemir Asaf
BEN DEĞİLDİM Bir aksam ustu pencerenden bakıyordun Ağır ağır, yollara inen karanlığa. Bana benzeyen biri geçti evinin önünden. Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya.. O gecen ben değildim. Bir gece, yatağında uyuyordun.. Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya. Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan, Ve karanlıklar içindeydi odan... Seni gören ben değildim. Ben çok uzaktaydım o zaman, Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya. Artık beni düşünmeye başladığından Bıraktın kendini aşk içinde yasamaya.. Bunu bilen ben değildim. Bir kitap okuyordun dalgın.. İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı. Genç bir adamı öldürdüler romanda. Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın.. O ölen ben değildim.. ÖZDEMİR ASAF
CAN bir türkü söylediler,duydunuz mu bir kuşu virdular gördünüz mü böyle neden susuyorsunuz böyle güzelliğiniz çoğalıyor ,öldünüz mü ÖZDEMİR ASAF
UMUT YAPRAKLARI Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları, Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları, Sararıp dökülürken güz rüzgarlarında Ardında savrulsunlar, unut yaprakları. Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar Seninle yeşerdiler, seninle soldular.. Olsunlar senden sonra da umut yaprakları. ÖZDEMİR ASAF
KELEBEK Son isteğin nedir? Sorusu, Çok, çok kolaydır, ilk isteğin nedir? Sorusundan. Çünkü, O soruyu Kimse kimseye soramadı, Korkusundan. ÖZDEMİR ASAF
AĞLAMAK Ağlamak Unutmak kadar kolaydır inan Sevin ağlayabiliyorsan Sevin ağlıyorsan Gül ağlayabiliyorum diye Gül ağlıyorum ağlıyorum diye Sana birşey yapamam Ağlayamıyorsan ----------------------------------------------------------------- AĞLAMAK-2 Ağlamak Bazı acılarda yetmez Bazı ölümlere Örtüsüdür bazı acıların Örter, örtülmez Savunur bir süre Ağlayanlar sevinmeli Sevin ağlıyabiliyorsan Acılar art arda dinmeli Durur bir nöbetçi gibi Durur bir bekçi gibi Zamana gülmeli-gülmeli Sevin ağlıyabiliyorsan Unutmanın kardeşidir ağlamak Uyur uyanır yatağında duyguların Düşüncenin kucağında hep çocuktur Ağlamak ÖZDEMİR ASAF yüreğinize sağlık güzel insanlar bende çook severim özdemir asaf'ı ve şiirleri...benden de ağlamaya dair yazdığı şiir...........
YALNIZ´IN DURUMLARI I Her şeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin. Sen herşeyi süpürebilirsin; Sonbaharı süpüremezsin. Yalnızsa, Sürekli bir sonbaharı Süpürür hep.. Düşünemezsin II Yanar Sobasında Yalnız´ın Üşüyen Bakışları. Lâmbasında Karanlığa dönük Bir ışık Titrer Sönük-sönük. Penceresi Dışına kapanmıştır, Kapısı İçine örtük. II Yalnız Bin yıl yaşar Kendini Bir an´da IV Yalnız´ın Nesi var, nesi yoksa Tümü birdenbire´dir. V Yalnız Bir ordudur Kendi çölünde.. Sonsuz savaşlarında Hep yener Kendi ordusunu. VI Yalnız´ın Sakladığı bir şey vardır; Boyuna yerini değiştirir, Boyuna onu arar.. Biri bulsa diye. VII Yalnız Hem bilgesi, Hem delisidir Kendi dünyasının. Ayrıca; Hem efendisi, Hem kölesidir Kendisinin. Tadını çıkaramaz Görece´siz dünyasında Hiçbirisinin. VIII Yalnız Sürekli dinleyendir Söylenmemiş bir sözü. IX Sözünde durması Yalnız´ın yalancılığıdır Kendisine.. Hep yüzüne vurur utancı.. O yüzden Gözlerini kaçırır Gözlerinden. X Yalnız´ın odasında İkinci bir yalnızlıktır Ayna. XI Yalnız Hep uyanır İkinci uykusuna. XII Yalnız Kendi ben´inin Sen´idir. XIII Bir sözde saklanmış bir yalanı Bir gözde okunduğundan Bakmaz kendi gözlerine bile. XIV Her susadığında O Kendi çölündedir. XV Kendi öyküsünü Ne anlatabilen, Ne de dinleyebilen. Kendi türküsünü Ne yazabilen, Ne söyleyebilen. XVI Bir zamanlar güldüğünü Anımsar da.. Yoğurur hüzün´ün çamurunu Avuçlarında. XVII Yalnız Aranan tek gördü tanığıdır Yargılanmasında Kendi davaasının.. Her duruşması ertelenir Kavgasının. XVIII Yalnız Hem kaptanı Hem de tek yolcusudur Batmakta olan gemisinin.. Onun için Ne sonuncu ayrılabilir Gemisinden, Ne de ilkin. XIX Yalnız´ın adı okunduğunda Okulda ya da yaşamda.. Kimse âBuradaâ deyemez.. Ama Yok da.. XX Uykunun duvarında başladı.. Önceleri bir toz gölgesi sanki; Sonra bir yumak yün gibi. Ama şimdi iyice görüyor Örümceğin ağını Gün gibi. XXI Yalnız Duymuş olduğunun sağırı, Görmüş olduğunun körü Dür.. Ölür ölür öldürür, Öldürür öldürür ölür. Duyduklarını unutur, Duyacaklarını düşünür. XXII Yalnız´ın adına Hİç kimse konuşamaz.. O Kendi kendisinin Sanığıdır. XXIII Yalnız Önceden sezer Sonra olacakları.. Paylaşacak biri vardır; Anlatır anlatır ona Olanları, olmayacakları. XXIV Her leke Kendisiyle çıkar. ÖZDEMİR ASAF
