İSTANBULDAYIM İstanbul´dayım, haziran sonu Temmuz kapıda İstanbul´dayım, çok yalnızım Yok hiç kimsem Sılada, çok uzaklardasın sen Kimi sahilde Kimi banliyö treninde Nereye gitsem taşıyorum, hasretini içimde Oturmuşum bir kenara Elimde bir kutu bira Gözlerim dalıp gitmiş, çok uzaklara İstanbul´dayım bir başıma Sanki günler bir asır Mevsim yaz, günler uzun, çok uzun Ah! İstanbul, ne taşın altın ne toprağın Ne de bir gram tozun İstanbul´dayım, yuvasız bir kuş gibi Özlem dolu bu yüreğin yok ki sahibi İstanbul´dan çok uzaklardasın sen İstanbul´da bir başımayım ben Senden böyle uzaklarda olmak mı Yoksa şu kara bulut gibi yalnızlığım mı Hangisi daha çok kanatıyor şu yüreği Hangisi daha çok acıtıyor, bilemiyorum İstanbul´dayım, önümde arkamda Sağımda solumda, kendi aleminde insanlar İnsanlar bir deniz Ben yüzmeyi bilmeyen bir balık Beni boğuyor artık, bu yalnızlık Ne zaman biter bu ayrılık, bilemiyorum İstanbul´dayım, bir başıma Ellerim cebimde yürüyorum⦠Gönderen:Gürsel İLERİ
