YÜREĞİMİN ÇIĞLIĞI Artık her rüzgar sana savuruyor beni..tutunduğum sabahlarımda ilk sana açıyorum gözlerimi,sonra içimdeki çocuk kıpırdanıyor ve uyanıyor benimle.bir an olsun çıkarmıyor seni aklımdan öylesine yaramazki hiç söz dinlemiyor...hele bide benim henüz büyümemiş yüreğimle el ele verdiler mi? bakta gör ne fırtınalar koparıyorlar içimde..oysa böyle değildim ben.."duygusallık nedir bilmeyen,hayatın acımasızlığından yana erken büyüyen bir kız çocuğusun sen,adımların da duruşun kadar sert olmalı,sarılacağın bir tek yaşam ve kavgan var..."sen bir savaşçısın derdim.hep böyle kandırırdım kendimi..."yüreğin büyümedi sadece ve bunu kimse bilmiyor,kimse bilmiyor bu yaranı,bu zayıflığını.. kapat gösterme.." Bir hercai idim...evet.insan kendine hercai diye hitap eder mi? etmemeli belki...bana böyle diyorlardı..yalanda değildi hani.yaralarımı kapatmıştımm. hayat hercaileştirmişti beni..bütünleşmiştim hercai çiçeği ile..birgün kardelen çiçeği olup kalma fikri hiç gelmemişti aklıma.belki de korkuturdu bu beni.meğerse korkuları yok edermiş seninle anlıyorum bunu.. Hayatı hep güçlü yanınla ve mantığınla yaşayacaksın,yaşamına anlam verecek olan değerlerin olacak ki seni güçlü kılsın derdim..hala da diyorum bunu ama yanıldığım bir yer varmış..her daim mantığınla da bir yere kadar gidebiliyormuşsun..bunu senin sayende anladım..şimdi ise mantığım ve duygularım birbirlerine bakıp gülümsüyor;önlerinde senin hayalin "sen sen" diye bağıra bağıra el ele yürüyorlar yüreğimdeki patikada... ...birgün ansızın yüreğimin kapıları açıldı ve sen girdin içeri..bana kimi zaman fazla gelen,taşıyamadığım yüreğime girmiştin sen! işte o zaman ben beni keşfetmeye başladım..çocuk kalan yüreğime baktım,birde içimdeki çocuğa... baktım ve gülümsedim. aynı denizde yan yana akıyorlardı..hayat,sen ve kavgam vardı artık..hayata,kavgama birde "SANA" sarılmayı öğrenmiştim artık.ve aynaya baktığımda yalnız değildim,sadece ben değildim görünen... hayata karşı verdiğimiz mücadelede düşmeye yüz tutacak olsam,tutabilecek bir sen varsın artık..ve aynı şekilde tutabilecek olan ben..halbuki bugüne kadar yalnız yapmıstım bunu..herkes gibi düşe kalka öğrenmiştim yürümeyi sonra sana koşmayı öğrendim...direnmeyi ve daha çok savaşmayı öğretiyorsun bana..gülüyorum seninle gözlerim gülüyor,içimdeki çocuk gülüyor yokluğunda bile gülüyorum,çünkü yokluğunda bile var oluyorsun... Birlikte gülmek birlikte ağlamak,engelleri birlikte aşmak,karanlıktayken ışıkları birlikte yakmak umuduyla, her yeni gelen güne merhaba yüreğimin çığlığı!! Bana bu duyguları hissettiren yaramazım,özlemi hiç eksilmeyen,hayal kurmayı öğreten hayallerimin sahibine... "zALİş" 28.04.2009 11:04 NOT:acemi duygularımla yazdığım acemi bit yazıYDI...
sen benim ekmeğim,suyum,hasretim,yüreğimdeki çocuk,hayallerimin sahibi,yaramazım,uyusum,herşeyimDİN.. Dersime olan tutku,munzura olan sevda gibiyDİN.yokluğunda bile varettiğimDİN.. Artık HİÇBİRŞEYİMSİN..yüklediğim bütün anlamlar ne kadar da boşmuş meğer! Güneşim olamadın,gölgen de var olmasın yeter!
teşekkür ederim BirSev canem.Okuyan gözlerine sağlık. Evet içinde var olan sadece benim duygularımMIŞ.yalansız,yalnızca bir kalbin bir sahibi olabileceğine inanan benim duygularım...
teşekkürler ero haklısın kolay olmuyor tanımlamak..tanımlayıpta ifade edemeyişler oluyor bazen de..kelime bulamıyorsun duygularının karşılığına.işte o zaman debelenip duruyor insan..işte o noktada üretmek gerekiyor hissettiğimiz duygu selinin akışın sesini duymak güzel,kağıda da dökülüyor bi şekilde duygular..belki abartılı,belki yalın ama net olarak.. aslolan o duyguların sorumluluğunu bilmek ve hayata geçirmek..yalnızca yazıya dökerken ona yükleyeceğin anlamları seçmekte,"o" nu tarif etmekte zorlanıyor insan.
aşk olmayanı bile var hissettiriyor...iki kişilik görünüp tek kişide yaşanıyor bazen... yüreğimden dökülenleri okuduğunuz için ben teşekkür ederim canem
yüreğine sağlık cane,duyğular kaleme döküldüğünde sözden daha iyi anlatılır. Güneşim olamadın,gölgen de var olmasın yeter!
insanın düşüncelerini duygularını kağıda dökmesi ne kadar güzel Zaliş güzel bir paylaşımdı acemice diye yazmışsın can hiçte acemiye benzemiyor bu yazı ustaca bir yazı emeğine sağlık
canlar teşekkür ederim güzel yorumlarınız için..."yarin yanağından gayrı paylaşmak için herşeyi" eğer sevdaysa bu yazdıklarımın adı sevda ölmüyor..
..çocuk kalan yüreğime baktım,birde içimdeki çocuğa... baktım ve gülümsedim. aynı denizde yan yana akıyorlardı..hayat,sen ve kavgam vardı artık..hayata,kavgama birde "SANA" sarılmayı öğrenmiştim artık.ve aynaya baktığımda yalnız değildim,sadece ben değildim görünen... yüreginden gecenleri bizimle paylastigin icin cok sagol... duygular ancak bu kadar güzel dile getirebilir.....
