Minik kelebek papatyayı çok sevmiş. O kadar çok sevmiş ki, bir türlü onun yanından ayrılamamış. Ama cesaret edipte bunu papatyaya söyleyememiş bir türlü. Onu kırmaktan, incitmekten, bu yüzden kaybetmekten korkmuş. Papatya kelebeği çok sevmiş ama o da bir türlü söyleyememiş sevgisini. Duygularının karşılığının olmayacağından,korkmuş. Böylece iki sevgili yan yana, ama sevgilerini paylaşmadan sohbet emişler. Günler geçipte, kelebek artık zamanı kalmadığını anlayınca,papatyaya dönmüş ve "Üzgünüm, ama senden ayrılmam gerekecek" demiş. Papatya buna bir anlam vermemiş. "Neden" demiş "Yoksa benim yanımda mutsuz musun?". "Hayır" demiş kelebek. "Bilakis, sen hayatıma anlam kattın. Fakat biz kelebeklerin ömrü sadece üç gündür. Ve ben ömrümü tamamladım. "Kelebek son bir gayretle "Seni Seviyorum" diyebilmiş ancak. Papatya donakalmış. Sadece "Bende..." diyebilmiş kelebeğin arkasından . Ardından da gözyaşlarına boğulmuş, içinden "Keşke onunda beni sevdiğini bilseydim. Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim." diye geçirmiş. Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin acısına dayanamamış.. Bir süre sonra yaprakları önce solmuş, sonra da dökülmeye başlamış.Her yaprakta papatya, içinden "seviyormuş" diye geçirmiş. İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar, sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş; Seviyor mu ? Sevmiyor mu ? diye=)=)
hepimiz sormuşuzdur papatyaya "seviyor mu sevmiyor mu" neden sorduğumuzu bilmeden, öyküyü ilk kez okudum hüzünlü de olsa çok güzeldi. demek ki ertelememek lazım sevdiğini söylemeyi... " seni seviyorum " demeli hissettiğin anda. tüm canlara tertemiz sevgiler dilerim emeğine yüreğine sağlık ali :cry: :cry: :cry:
SEVGİ HİÇBİRZAMAN ERTELENMEMELİ. KESİNLİKLE KATILIYORUM. HİKAYA ÇOK ETKİLEYİCİYDİ. EMEGİNE SAĞLIK CAN.
