Anadolu da aç kurt bir koyun sürüsüne rastladığında sürüye dalar, hepsini öldürür ama sadece bir tanesini alır götürürmüş!… Sabah olduğunda sürü sahipleri gördükleri manzara karşisında dona kalır ve içleri kurta karşi öfkeyle-kinle dolarmış!… Canı-yüreği yanan ve çok üzülen köylüler intikam için günlerce süren kurt avına çikar ve kurtu yakalarlarmış cezasını vermek için!… Ama köylünün içlerindeki öfke o kadar büyük olurmuş ki; hiçbir ceza içlerindeki acıyı, öfkeyi dindiremezmiş. Kurtu hemen öldürseler: kurt acı çekmeden ölecek olduğu için "Kurt daha çok acı çeksin, hemen ölmesin bizimde intikamımız alınmış olsun!..." diye bir yol bulmuş köylüler… Bu yol da; kurtun boynuna zil takıp yeniden ormana salmakmış… Zavallı "zilli kurt" ormanda ve kırda av bulamadığı, aç kaldığı zamanlarda köylerdeki sürülere yaklaşir ama boynundaki zil sesi hemen kurtu ele verir, sesi duyan koyun köpekleri hemen zillikurtu kovalarlarmış ve kurt ormanda açlıktan önce yavaş yavaş zayıflar, sonra zayıflıktan güçsüz düşer ve sonunda bağıra bağıra ölürmüs ve böylelikle de köylünün acısı-kızgınlığı azda olsa dinermiş!… Çocukluğumuzda televizyonun olmadığı ve elektriklerin günlerce kesik kaldığı, karın çok yağdığı zamanlarda; çoğumuz yaşlıların anlattığı öykülerle ve hikayelerle zamanlarımızı geçirmişizdir!… Tabiiki O zamanlar ''zaman boldu ve yavaş işliyordu''… Yapacak belki başka işde olmadığından; çocukluğumda bende herkes gibi sabırla ve merakla birçoğumuzda büyük etkiler bırakan butür hikayeleri dinlerdim, yukarıdaki anlattıklarım da herhalde o zamanlardan aklımın bir köşesinde kalmıştır… Şimdilerde bazen düşünüyorum da; acaba bu tür hikayelerle günlük yaşama ilişkin birşeylermi anlatılmak istenmişti Türkiye de de yıllarca eksiksiz ve tam demokrasiden, insan haklarından, özgürlüklerden, eşitlikten, kardeşlikten, barışdan, emeğin yüceliğinden, yoksulluktan, eğitimsizlikten, geri kalmışlıktan ve bunların çarelerinden, yeniliklerden, sevgiden bahsedenler gibiler kimseye kötülük yapmadıkları halde gerçekler saklanarak-tersyüz edilerek birilerince hep tehlikeli-sakıncalı görülmüş, tüm toplumdan dışlandırılmaya çalisilmis:adeta "zilli kurt" gibi yaşamaya zorlanmışlardır… Bu "zilli kurt" lar yeni bir iş bulduklarında, yeni bir iş kurduklarında, yeni dostluk kurduklarında, mesleklerinde yükselmek istediklerinde, kamu da yönetici olmak şansı elde etmede, terfi etmek, daha geniş kitlelere hizmet yapmak için bürokraside-siyasette yükselmek istediklerinde, yaşamı zenginleştirmek, geliştirmek, değiştirmek istediklerinde hemen boyunlarındaki ziller çalmaya başlar, zil sesi onları ele verir ve hemen kovalanmaya başlarlar ve sonuçta kısacık ömre sıkıştırılamayan ve gerçekleşemeyen hayallerle zamanda böylece akıp ve yitip giderler!… Haytımızda uğruna çok büyük bedeller ödedigimizi düşündüğümüz ve son anda avuçlarımızın arasından kayıp, bazende kaçıp giden, bizleri çaresiz bırakan başarılarımızın engellendiğini düşündüğümüz zamanlarımız vardır ve her birimiz içimizde "zilli kurt" olma korkusunu yaşiyor ve belki de her birimiz kendimizin de bir "zilli kurt" olduğumuzu düşünüyoruzdur!… Yazar Yaşar Kemal; "Bir yıl zillikurt olarak yaşamaktansa; 10 yıl cezaevinde yatmayı yeğlerim!..." demiştir!... Geçmişleri ile, günlük yaşantıları ile, idealleri ile, inançları ile, kararlılıkları ile mücadeleleri ile, insan ve yaşama ve yaşatma sevgileri ile etrafımdaki bir çok yakın arkadaş-dost çevremin bu "zilli kurtlar" dan oluştuğunu görüyorum ve bazende düşünülmeden edilmiyor acaba bizlerde onlardan bir tanesi gibi, birer "zilli kurtmuyuz"… Ağustos 2007 DrMustafa Çukuryıldız [email protected]
