mutluluk dediğimiz şey ucurumdakinı atlamaya ramak kala cekip kolundan hayata bırakmak değilmiydi sölermisin ben sana nasıl kıyarım nasıl seni yalnız bırakırım sölermisin bunun ilk harfini bile kabul etmiyorum ben...sorunlar var diye ayrı bir dünya kurmak.......kendimize özgü kendimizin tasarladığı ayrı bir dünya kurmak...içinde sadece girebileceğimiz kabuklar olan....sessiz susuz yalnız bir dünya......neye çare kime çözüm....durmadan defalarca dfalarca kendini dinlemek....sadece kendi sesini duymak....göz kapandığı an bir sinema salonunda en ön koltukta filim izlemek gibi gecmişini izlemek en kötüsüde o an yalnız olmak.....tek kelime etme aşk...sadece dinle en sevdiğin radyoyu dinler gibi...unutma karanlık zamanı gelidğinde terketmezse bu hayatı güneş asla doğmaz....
her yandan çepe çevre sarsada hayat yaşamdan kaynaklı varolmak yada kendince bir çizgi çizmek gerek bu hayatın içinde... yanlızlık ve aşka dair her şey var..ve onu düşünerek yaşamak gerek eger karanlıkgın sonunda aydınlık yoksa zaten yanlış yerdeyiz demektir... kaldırıp başımızı ufkun genişligine bakmak gerek işte o zaman kendimizde yaşamı gözlerimizde aydınlıgımızı görürüz ..... paylaşımın için saol murat saol yüregine sağlık....
