yalnızlık iskelesi

Konu, 'Üye Şiir Köşesi' kısmında ercan19 tarafından paylaşıldı.

  1. ercan19

    ercan19 Daimi Üye

    YALNIZLIK İSKELESİ


    Yalnızlık zor be gülüm bu iskelede
    Alışmışım her gün denizin yosun kokusunu seninle koklamaya…
    Ekmek kırıntılarını atmasını martılara
    Güneşin doğuşunu alışmışım gülüm seninle!
    Ne zormuş sensiz oturmak bu iskelede!
    Bu sefer ellerim ellerinle değil de
    Bir sigara bir şişede şarapla dolması koydu be gülüm!
    Mazi aklıma geliyor, her yer sen dolu bu iskelede
    Çok sevmiştim seni…
    Ayın denize mehtaplaşması kadar gerçek
    Ve büyüleyiciydi benim SEVGİM!
    Gece iskeleye iniyorum
    Yıldızlara küfür ediyorum!
    Çünkü sen demiştin bana
    Yıldızlar kadar gerçekçi benim sevgim diye!
    Hadi oradan sende…
    Kalbimi yakıyor be gülüm bu iskele!
    Yaralı kalbime tuz basıyor her gece
    Yeter artık!
    Ve sona yaklaştık…
    Ben dayanamıyorum her gün bu iskelede ölmeye
    Artık benim gitme vaktim geldi
    Kendine iyi bak!
    Bu arada elindeki mektubu iki yere gönderdim
    İkisi de aynı mektup ama Tek farkı var sadece
    Biri sende biriyse iskelede… Cansız bedenimde!




    Gönderen:ARİF ARGÜL
     

Sayfayı Paylaş