Çocuğun dudaklarında gülücük yarım kalmış, hem de çok uzun zaman önce. Sevdiği güller kurumuş avucunda ve gölge düşmüş çocuğun gözlerine. Hüzünlü bir sessizliği dinliyor, ağlıyor sonra yaş damlası avucundaki güle dökülüyor. Gül çocuk oluyor, çocuk da gül. Geceler katılaşıyor. Ay çocuğun avuçlarına iniyor ama avucundaki gül solmuş. Çocuk bir güle, bir aya bakıyor, ağlıyor. Ay bir tutam ışık koparıyor kendi kanatlarından ve çocuğun kirpiklerine asıyor. Sonra bir kuş konuyor çocuğun avuçlarına, kuşun kanatlarının altında bahar saklı. Kuş; bir güle, bir aya, bir de çocuğun yaş dolu gözlerine bakıyor. Sonra geldiği gibi gidiyor ama kanatlarının altındaki baharı çocuğun avuçlarına bırakarak. Çocuk gülüyor. Gül avucunda toprağa düşüyor. Ay tekrardan bulutlara çekiliyor. Çocuk toprağa düşen güle bakıyor. Gül, dallanıp budaklanıyor. Gül bahar oluyor, bahar çocuk oluyor. Binlerce ışık düşüyor toprağa, toprak gülüyor. Yağmur ve reyhan kokuyor toprak. Çocuk ise dağ ateşi kokuyor. Rüzgar kokuları alıp götürüyor. Çocuğun kirpiklerinde kalan bir damla yaş düşüyor toprağa. Toprak gülüyor. Sonra yaş damlası filizleniyor, filiz büyüyor. Çocuk ayı avuçlarına çağırıyor. Ay çocuğun avuçlarına düşüyor, gözlerinde ipildiyor. Çocuğun gözleri filizin tomurcuğunda kalıyor, tomurcuk çatlıyor. Çocuk gülüyor. Ay saçlarında gizlediği gülü koparıp çocuğun saçlarına asıyor. Güneş gelip çocuğun gözlerine doluyor. Gözleri bulut rengine dönüyor. Başını ayın örgülü saçlarına yaklaştırıyor çocuk, gözlerini ise uzaklara dikiyor. Baktığı yanda bulutlar türlü türlü biçimler alıyor. Akan ırmağın sesi duyuluyor, toprak baharın neminden silkeleniyor. Ağaçlar ısrarlı bir fısıltıyla dalgalanıyor. Güller ve bülbüller birbirlerine kavuşuyor. Çocuk ayın saçlarını okşuyor. Ay avuçlarından ayrılıyor, çocuk aya bakıyor. Ay yerde büyüyen filize bakıyor, çocuk gülüyor. Filiz bahar oluyor, çocuk filiz oluyor. Güneşe aşık çiçekler büyüyor, çoğalıyor. Çocuk ak gülleri izliyor. Hırçın rüzgar saçlarını yalıyor çocuğun. Toprak usulca çimleniyor. Ve güneşten ince ışıklar sızıyor. Çocuk ışıklara bakıyor, bahar oluyor. Kadri ALKOÇ* * Adıyaman E Tipi Cezaevi
