Türkiye, haklılığını dünyaya anlatamamak ve düşmanlarla çevrili olmak sanrısını ?Türk?ün Türk?ten başka dostu yoktur,? diye özetlemeye alışıktır. Ancak, Prof. Dr. Yılmaz Esmer?in bir süre önce yayınlanan ?Radikalizm ve Aşırıcılık? konulu araştırması, giderek Türklüğünden çok İslamcılığı koyulaşan yurttaş çoğunluğumuzun da yaşantısına uymayana epeyce tahammülsüz olduğunu, kendisiyle aynı değerleri paylaşmayanı ise hepten dışladığını gözler önüne serdi. Tanrı?ya inanmayan, içki içen, nikâhsız yaşayan, İslam?dan başka bir dinden, başka renk ırktan ya da kızı şort giyen komşu istemeyen bu çoğunluklar, ?bir kadının deniz kıyısında mayoyla dolaşmasını? günah niteler ve ?Müslüman kadın evi dışında başını örtmelidir? derken, elbette yabancı kadınlar için de bir şeyler düşünüyorlar. İşte size bu yaygın düşüncenin vurduğu bir aşk hikayesi... Telaşla yazılmış tümceleri düzelterek ve özetleyerek yayınlıyorum: *** ?İstanbul, Beylikdüzü?nde yaşayan, 30 yaşında bir okurunuzum. Eşim Ukraynalı, bir yıldır evliyiz. Sanırım sokakta maruz kaldığı tacizden, Türkiye?yi sevemedi. Bugün hamile olduğu haberini aldım. Burada çocuk yetiştirmenin zor ama mümkün olduğunu nasıl anlatırım, diye düşünerek eve geldim. Eşim arkadaşlarıyla alışverişe gitmişti, dönmesini beklerken telefon etti: Migros AVM?nin önünde, bir polis ekibi tarafından bildik tabirle 19.30 sularında çevrilmişlerdi. Kısa süre öncesine kadar Jandarma kontrolünde olan sakin Beylikdüzü?nde kontrol el değiştirmişti. Sanırım Slav kökenli tüm kadınların ticaret erbabı olduğu savından yola çıkarak, eşim, arkadaşı ve 10 yaşındaki kızından kimlik istemişler. Eşimin Arkadaşı 7 yıldır T. C. vatandaşı. Kimliklerini ellerinden bırakmadan göstermek istemişler. Kimlik teslim etmemek hakları olduğunu biliyorlar. Duyduklarından yola çıkarak kimliklerini verirlerse yanlış yerlere götürülmekten korkmuşlar elbet... Yabancı ya da hayat kadını düşmanlığından fazlasıyla nasiplenmişler. Eşim Türkçe bilmediğini ifade ettiği halde, ?Biliyorsun, biliyorsun!?larla; ?Bak, bak kimlik de almışlar!?la sıkıştırılmışlar. 10 yaşındaki kızının yanında annesine si...rin gidin buradan demişler ülkeyi kastederek. Evden nasıl fırladığımı hatırlamıyorum. Bir taksiye atladım. Kapıya vardığımda eşim aradı, bıraktıklarını söyledi. Kaldırımda yürüyüşleri aklımdan çıkmıyor. Ağlamaya başlamışlardı sessizce, gururları kırılmış, 21. YY?da AB ile uyum sağlamaya çalışan demokratik Türkiye?de insan sayılmamışlardı. Eşimin ağzından tek bir cümle çıktı: ?Burada yaşamak istemiyorum!? Arkadaşı özür diledi benden. Tipik bir Türk erkeği olarak tüm bunlara onun neden olduğunu düşüneceğimi sandı sanırım. Hayır dedim. Ben özür diliyorum sizlerden, burası benim ülkem size yaşatılanlardan çok üzgünüm. Ve daha söyleyemediğim birçok şey kursağımda kurşun gibi takılı kaldı. Cennetliği cehennemiliğe dönüşen ülkem. Şu anda İstanbul?dan ayrılacak olan bir arkadaşlarına veda ediyorlar. Telefonunu bekliyorum, onu almak için. Sağlayabileceğim tüm güven ve huzurla. Aklıma AVM?lerdeki Emniyet teşkilatı posterleri geliyor: ?Beylikdüzü Emniyet?le Huzurlu?... Eşime ne diyebileceğimi düşünüyorum, kimi kime şikâyet edebileceğimi. İnanmadığım bir şeye nasıl inandırabileceğimi. Kendisini güvende hissetmediği bir yerde nasıl yaşamasını isteyebilirim, bunca çabanın yıkılışını izlerken. Doğamayacak bir çocuğa da böyle bir mektup yazılırdı sanırım. Korku, çaresizlik göğüs kafesimde baskı oluşturmuşken ne yapabilirim diye düşündüm. Size yazmaktan başka akla uygun bir fikir bulamadım. Böylesi bir durumda sizi dost buldum, okurunuz olmaktan gururlu. Rüzgâr arkanızdan essin. Dert görmeyesiniz.? *** Namusu kadın uçkuruna bağlayanlar, aşkı nereye düğümler acaba? bu yazı, dünyayı at gözlüğü ile gören bir coğrafyanın KADINA bakış açısıdır
Cok güzel bir yazi. Insanin ici aciyor böyle seyler duyunca. Benim ülkemde yada türküm diynen kisilerden böyle muamele görenlerin utanmadan nasil gözünün icine bakilir. Türkiyeye sahip cikmak milli maclarda bayrak sallamakla olmuyor malesef. Bu sözüm özelikle yurt disinda yasayanlara. :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Paylasimin icin tesekürler.
haklısın birsev maalesef bizdeki milli bilinç sadece maçlarda vs basit şeylerde gün yüzüne çıkıyor. halbuki en basit şeyler dahi uzun vadede düşünüldüğünde ulusal kariyerimizi ne kadar incittiğinin göstergesi
