Şimdi git…Unut ismimi…Unut yeminlerini….Seni hiç sevmediğimi farz et… Bu sevdayı hiç yaşanmamış kabul et..Demir kapımı “ ölüme “ arala ve sessizce git… Git diyorum…Sadece git…Ardından ölüm gelsin ayak uçlarıma..Sana kavuşmayı bilmese de Seni severken “ ölmenin gururunu “ yaşasın bu yürek…Çünkü; sen benim Ölüm ile hayat arasına çizebildiğim tek mutluluğumdun...yüreksızım...
ne git demekle gidiliyor ne bitsin demeyle bitilmiyor bunu sende satirlarinda zaten cok güzel anlatiyorsun...
