Buz gibi bir ekranda sıcak bir merhabaydın sen. En gerçekten daha gerçektin. Rotasını, klavyeye dokunan parmaklarımızın çizdiği yolculukta ayni durakta karşılaştık biz. Buz gibi bir ekranda sıcacık bir merhabaydın sen... Yalnızdık yolu yok yalnızdık... Gerçek yasam içindeki sanallığımızdan kaçıp, sanal yasamdaki gerçekliğe soyunmamış mıydık, cebimizdeki yalnızlık ağırlaşınca... Sonra çıplaklığımıza kelimelerimizi giyinmemiş miydik, açıp tüm gizlerimizin önünü,istediğimizce özgür.. dilediğimizce deli.. yaşayamadığımızca çocuk..inandığımızca kendimiz. Nasıl aktık birbirimize zaman içinde kol bulmuş denizler gibi... Söylenememiş biriktirdiklerimizi, kırılmış umutlarımızı.. bedeli ödenmiş vakitlerimizin bıraktığı fermanı, yitirdiklerimizi sormadık mı.. anlatmadık mı birbirimize güvenerek.! En gülünmeyecek şeylere bile gülmedik mi çocuklar gibi..bir masalın içinde kahkahalarla ,haytaca, tüm günün ciddiliğini fırlatıp bir kenara. Olabildiğimizce özgür ,kırabildiğimizce rahat,umursamazca katı, tüm öfkemizle,yığılan isyanlarımızın hırsını çıkarmadık mı birbirimizden.. Başka bir hayattan toplayıp getirdiğimiz nefretlerimizle, sessiz harflerde avaz avaz bağırmadık mı?... Vurgulardaki samimiyete sığınıp ,bir dost göğsü hasretiyle, kelimelerimize yaslanmadık mı,sarılmadık mı birbirimize.. soğuk gecelerin siyah yalnızlığında ,ağlamadık mı harf harf... Yağmuru yağdırdık birlikte, güneşi doğdurduk, ayrı mevsimlerde, ayni mevsimin soğuğunda üşüdük ,sıcağında ısındık.. iklimleri paylaştık biz seninle. Herhangi bir günün yorgun akşamında dudağımıza değmeyen bir fincan kahvenin tadını bildik, ayrı koltuklarda yanyana oturduk, mekanı paylaştık biz. Dost ziyaretlerine gittik, alışveriş yaptık, saatleri durmuş zamanlarda sokaklarda gezdik.. Bilmediğimiz şehirlerin uykusuz evlerinde, dünyanın uykusuz acılarını konuştuk.. sonra uyuduk, uyandık birbirimize rüyalarımızı anlattık, hayalleri paylaştık biz. En gerçekten daha gerçektik. Kelimeler yetersiz kaldığında, ekranı bir kağıt parçası gibi buruşturup bir kenara atmayı, daha yakında olabilmeyi de istedik.. istedik Ama...... alıntıdır...
BU YAZIYI KİM İÇİN YAZMIŞLARSA ÇOK GÜZEL :-o BİZLERLE PAYLAŞTIĞIN İÇİN TEŞEKKÜRLER KAPTAN ELİNE SAĞLIK
:???: 8) :???: KAPTAN EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK. SEVMEK BİR BAŞKA DÜNYADIR İNSAN İÇİN. SEVMENİN, SEVİLMENİN NERDE OLACAĞI BELLİ DEĞİLDİR. ÖNEMLİ OLAN SEVMEK VE SEVDİĞİNİN PEŞİNDEN GİTMEKTİR. SANAL MANAL HİKAYE HER SEVGİNİN AYRI BİR MAZİSİ OLUR İNSANIN YÜREĞİNDE. ÖNEMLİ OLAN GERÇEK YAŞAMA, HAYATA TAŞIMAKTIR DOSTLUKLARI, ARKADAŞLIKLARI VE DE AŞKI. SEVMEK SEVİLMEK HER YERDE OLUR. ÖNEMLİ OLAN GERÇEKTEN SEVMEKTİR. SEVEBİLİYORSAN NE MUTLU SANA İÇİNDE YAŞAYAN O ÇOÇUK ÖLMEMİŞ DAHA İNSANSIN, HAYATTASIN. SEVMEK DERYADA GEZİNEN BALIĞA BENZER. NEREYE GİDECENİ BİLMEZSEN SÜRÜKLENİR VE UZAKLARA GİDERSİN. YOLUNU BİLİRSEN SEVDİĞİNE GİDERSİN. SEVMEK NE GÜZEL BİR DUYGU YA RABBİM. İNSAN OĞLUNU O KADAR MÜKEMMEL YARATMIŞSINKİ HER TÜRLÜ ZEVKİ, ACIYI, HASRETİ VERİYOSUN, TATTIRIYORSUN. MAHRUM KOYMUYORSUN KULLARINI DÜNYADA VE AHİRETTE. SEVMEKTEN KORKMAYIN ASLA SEVİN VE SEVİLİN. TÜM CANLAR SEVGİYLE KALIN. :???: 8) :???:
