Bir çocuk gördüm Çöplük tepeliğinde! Bir yanağı ay... Bir yanağında güneşi Gördüm, Cocukluğumu unutum Belki de utancımdan Bir yanağı ay... Vay halimize vay. Bir çocuk gördüm Ekmek peşinde koşan Oynamayı unutmuş Acı ekmek derdinden! Bir çocuk gördüm Çöplükte gezinen! Şanslı gününde olmalı ki Bir oyuncak tankı olmuştu Çöplükte bulduğuyla. Sevindiği her halinde Belli oluyordu Belki de ilk sahip olduğu Tek oyuncağıydı! Toplamıştı kendinin iki katı Bir yığıntı dolu Karton ve tenekecikler! Dokunmak istedim gül yüzüne Birden irkildi ve utandı, Kızardı... "Utanma gül yüzlüm utanma" utanması gereken Seni bu çöplükte Ekmek aratmana sebep olanlardır. Ve sırtında ağır bir yükle Pamuk ellerinde sıkıştırdığı Oyuncak tankıyla kayboldu Arkasında bakakaldığım Tenhamsı sokkaklarda, Yüreğimse dayanılmaz acılarla sarsıldı... Hayatın bu gerçek acımasızlığına Bir kez daha ağladım.
