Velilerin seyyidi dedesine benzerdi Onu uzaktan gören evlad-ı resul derdi Ağabeyi Hasan'la dedesine giderdi Bunlar benim reyhanım siz de sevin aşk ile Kainat sevgi duyar bu iki mazlum güle Peygamber terbiyesi ala ala büyüdü Peygamberin dizinde feyz alarak uyudu Hüseyin ki nuruyla güneşi ayı yudu Çiçekler açılırken şevkini ondan aldı O gidince bahçeler açmadı yaslı kaldı. Ashabın muhabbeti kıskandırdı kimini Makam mevki hırsıyla arttı Yezid"in kini Babasının tahtına koymak için kendini Bin türlü hilelerle hilafete oturdu O gelince hilafet haysiyetin yitirdi. II Derde Düştü Yazılar Ve bir gün Yezid'e beyatı istenince Sıktı yumruğunu o olmaz dedi en önce Hayran idi sahabe peygamber gülü gence İstemedi hiç kimse Küfe'ye gitmesini İbn-i Abbas gitme! dedi yükseltirken sesini. Zalimlerin zulmüne sükunet yakışmazdı Gitmeliyim dedi şah Zulme rıza olmazdı Bir avuç ordudan kimse geri kalmazdı Çoluk çocuk ehli beyt katıldılar kervana Küfe'ye giden yollar çekiyor Kerbelaya. Tuzak kurdurdu Yezid gözcü koydu yollara O hain emri verdi ruhu sapkın kullara Ciğerleri yakmaya zehir döktü sulara Alev aldı acıyla derde düştü yazılar Çadırda susuz kaldı sabi körpe kuzular. Aşk ile kanatlanmış menzile düştü gözü Onu davet edenler cayarak bozdu sözü Cihad diyerek Zeynep gösterdi kutlu izi Saldıran sırtlanların karşısında savaşan Nebiden miras kalan bir avuç mübarek can. Melekler matemdeydi arzda arşta ne varsa Yanıyordu kainat lanet okur bu hırsa Ne söylerdi peygamber bu hali gelip görse Evlad-ı resul onlar onlara kıyılır mı Ehli beyte kalkan el müslüman sayılır mı? Yaralı müslümanlar savaşarak yorulmuş Şehit düşen analar yavrusuna sarılmış Bir ses geldi Hüseyin canevinden vurulmuş Titredi durdu dünya kainat ağıt tufan Şahlar şahı Hüseyndi savaşırken vurulan Bu ne hırs bu ne öfke bu nasıl zalimce kin Gözyaşını göl etti ağladı duyan mü'min Adalete yürüyen zulmü kaldırmak için O cennet yiğidine asırlardır yas tutan Acısıyla dağlanır yanar hep ehl-i iman. III Soğumadı Yaralarım Kaç asır geçti yaram soğuma soğumadı Bu nasıl matemdir ki dünyada zevk koymadı Gözlerim vuslatında gönlüm gama doymadı Asırların bağrında sızıdır şah Hüseyin Allah için her belaya razıdır şah Hüseyin. Ölmeyen destanların vicdanından kan akar Hürriyetin özünde kaç vicdansız/ can yakar Sırtlanların ordusu Hakk'ın kal'asın yıkar Göğsümde derin sızı derinleşen derdimle Yarım kalan umutlar neler söyler dur dinle. Sana hasret adalet yurdundan sürgün yanar Çölleri yaktı derdin koç bakışlı kutlu yar Bir sabi var kundakta melekler ona ağlar Sarsılmış utancından yastadır gamlı zemin İntikam kılıcını bileyip ettik yemin Çağlar yaslı Hüseyin Kerbela'ya gel de bak İzinde sabit kalan kaç yürekle kaç ayak Merkadına sarılıp hıçkırıp ağlayarak Türbene siper olup vuslat arar Hüseyin Sana feda olmayan neye yarar Hüseyin. Silkindi sancısıyla yerinde yandı dağlar Çiçeğe zehir değdi virana döndü bağlar İki gülün derdiyle Fatıma anam ağlar Zeyneb'in hutbesi yüreğimi eritir Yüreğim yanar şahım gözümden yaş yürütür Şeytanların şahının çağrısına uyarak Demirden kölelerin kustuğu ateşe bak Sen yürüdün yurdundan âbâd olsun diye hak Haksızlığın önünde kaç Yezit zulüm saçar Kaç Hüseyn Kerbelada Hak için kalmış nâçar Dört büklüm ruhum eğik zalimin zulmü arttı Mazlumların feryadı perde-i arşı yırttı Mümin olan herkese bu günde cihat şarttı. Kerbela'da Necef'de zulüme susuyorum Utanırım Hüseyin o günden kötü durum Hasan ULUSOY-Kırıkkale
Çokkkk Çokkkkk Gusel bır şiirdi bu bununla 3. olmussa 1. dusunemıyorum artık. Emeğine sağlık DiLeğim cok guseldi Teşekkürler...
