anne

Discussion in 'Üye Şiir Köşesi' started by YILMAZ-58, Sep 29, 2007.

  1. YILMAZ-58

    YILMAZ-58 Daimi Üye

    Kan ter içinde gece

    Kan ter içinde her yanım

    Her yanım bu gece vurgun içinde

    Kurşun yemişim, sürgün yemişim

    Bu sana ilk gelişim

    Vur emriyle düşmüşüm kapına

    Düşmüşüm kucağına, bu yara sıcak ana



    Yok elimde bir demet menekşe

    Yok elimde sevdiğin gül şekeri

    Yok işte sana bir şey

    Bilmem ki ne demeli

    Bir tek ağır yaralı özlemim

    Ve birtek gözlerine sürdüğün gözlerim

    Anne benim, aç kapıyı

    Oğulcuğun, küçük tavşanın, körolmayasıcağın

    Ölmeyesin, bitmeyesin

    Yürekyarısı gitmeyesin dediğin

    Anne benim, aç kapıyı

    İşte geldim, işte bu sana ilk gelişim



    Hep senin için gökyüzünde bir evimiz olsun isterdim

    Hep senin için bulutları isterdim

    Ellerimi açtırıp dua ettirirken

    O küçük evimizde sokulurken göğsüne her gece

    Hani her gece sorduğumda

    Anne babam nerde

    Nerde kuşların dilinden anlayan adam

    Ve menekşelerle konuşan adam

    Nerde anne

    Ve sen bastırıp bağrının kızılca kıyametine acını

    Gelecek oğul, sen uyu şimdi

    Baban gelecek bir yağmur gibi yağmurla

    Rahmete boğacak yoksulluğumuzu derken

    Ben uyur, düşümde

    Senin için bir ev görürdüm gökyüzünde

    Sen, babam, ben ve melekler

    Ve melekler anne

    Anne melekler

    Önce babam sonra onlar terkettiler gecelerimizi

    Ben de çekip gittiğimde

    Yani oğulcuğun yani yürek yarın

    İçinden geçen şarkın gittiğinde

    Sen nasıl yaşadın anne



    Kan ter içinde gece

    Kan ter içinde her yanım

    Her yanım bu gece vurgun içinde

    Kurşun yemişim, sürgün yemişim

    Bu sana ilk gelişim

    Vur emriyle düşmüşüm kapına

    Düşmüşüm kucağına, bu yara sıcak ana



    Vakit yok artık

    İstersen kalayım böylece

    Ama bir kere öpseydim elinden

    Ama bir kere sürseydim gözlerimi gözlerine yeniden

    Yok elimde bir demet menekşe

    Yok elimde sevdiğin gül şekeri

    Yok işte sana bir şey

    Bilmem ki ne demeli

    Bir tek ağır yaralı özlemim

    Ve birtek gözlerine sürdüğün gözlerim

    Anne benim, aç kapıyı

    Oğulcuğun, küçük tavşanın, körolmayasıcağın

    Ölmeyesin, bitmeyesin

    Yürekyarısı gitmeyesin dediğin

    Anne benim, aç kapıyı

    İşte geldim, işte bu sana son gelişim



    Üzülme, kapanıyor diye gözlerim

    İşte gidiyorum vakit doldu

    İşte kapanıyor gözlerim kapının önünde

    Öğrettiğin gibi ellerimi kaldırıp gökyüzüne

    Ve eğip başımı önüme dua ediyorum

    Üzülme anne, vakit doldu

    İşte şimdi bir oğlun oldu

    Bir oğlun oldu anne



    Kan ter içinde gece

    Kan ter içinde heryanım





    (İBRAHİM SADRİ)
     

Share This Page